حوزه علمیه امام صادق علیه‌السلام
آیه ۲۲ سوره #نساء ( ص۸۱) وَلَا تَنْكِحُوا مَا نَكَحَ آبَاؤُكُمْ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَ
تا قبل از ظهور اسلام، زن جایگاهی در جامعه نداشت تاریخ بیشتر به مردان تعلق داشت. مردان، زندگی زنان را تحت الشعاع خویش قرار داده بودند و به آنها میدان نمی دادند تا از انرژی و توانمندی هایشان به درستی بهره برداری کنند. در آن برهه از زمان، نقش زن، غالباً حاشیه ای بود و زنان، معمولاً جزئی از اموال و دارائی های مردان به شمار می آمدند. زنان نیز تحت تأثیر همین سنت ناعادلانه، خود را به عنوان یک انسان مستقل باور نداشتند. اسلام این معادله ظالمانه و غیرانسانی را نپذیرفت. زن را انسانی همانند مرد، معرفی کرد و هر دو را به موازات هم، برای قبول مسئولیتهای حساس، مخاطب خویش قرار داد و اعلام کرد فضیلت انسان در رشد عقلی و عاطفی او و وابسته به تلاش و همت اوست، نه در جنسیت او ... درعین حال، نقش هریک از زن و مرد، براساس خصوصیات روحی، روانی و جسمی آنها، متفاوت است. این تنوع در دایره انسانیت، باعث تکامل آنها می شود. اسلام در این زمینه بانویی چون فاطمه زهرا سلام الله علیها را به جامعه انسانی ارائه کرد. زندگی پرافتخار و الهام بخش حضرت فاطمه علیهاالسلام، سرمشق زیبا و جامعی برای همه انسان‏ های با ایمان ، به‏ ویژه بانوان خداجوست. او در اخلاق و معنویت، خرد و اندیشه، دانش و بینش، آزادگی و شهامت، جمال و کمال و ایمان، سرآمد همه زنان عالَم بود. فاطمه شخصیت و رشد زن را نه در زرق و برق‏ های زندگی و جامه‏ های رنگارنگ، بلکه در بینش و منش مترقی و تربیت فرزندان شایسته برای ساختن جامعه‏ ای آزاد و دنیایی زیبا و آراسته به پاکی جستجو می‏کرد. او با زندگی ساده و سراسر آگاهی و فضیلت خود ثابت کرد که یک زن می‏ تواند همه افتخارهای انسانی را به دست آورد و در همان حال، شیوه زندگی ‏اش سرمشق همگان باشد.🌸🍃🌸🍃🌸 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir