آیه ۱۳ سوره ( ص ۴۹۰) لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ ﴿۱۳﴾ تا بر پشت آن[ها] قرار گيريد پس چون بر آن[ها] برنشستيد نعمت پروردگار خود را ياد كنيد و بگوييد پاك است كسى كه اين را براى ما رام كرد و[گرنه] ما را ياراى [رام‏ساختن] آنها نبود ♻️«لِتَسْتَوُوا»: تا مستقرّ گردید و جا خوش کنید. ♻️ «مُقْرِنینَ»: توانایان. به زیر فرمان درآورندگان و نگاه‌دارندگان. 🔵 این آیه دستور شكر نعمتهاى پروردگار و تسبيح او را به هنگام قرار گرفتن بر مركبها مى دهد. و هـر گـاه ايـن خـلق و خـوى انسان گردد كه به هنگام بهره گيرى از هر نعمتى بياد منعم حـقـيـقـى و مـبـداء آن نـعمت باشد، نه در ظلمت غفلت فرو مى رود و نه در پرتگاه غرور مى افتد، بلكه 👈🏻مواهب مادى براى او پلى مى شوند به سوى خدا!. 🟢 پس مبادا هنگام سوار شدن و تسلط بر مركبهاى راهوار مـغـرور شـويـم، و در زرق و بـرق دنـيـا فـرو رويـم، بـايـد بـه هـر حال به ياد آخرت باشيم، چرا كه حالت غرور مخصوصا در اين مواقع فراوان به انسان دست مى دهد و كـسـانى كه ماشینهای خود را وسيله برترى جوئى و تكبر بر ديگران قرار مى دهند كم نيستند. بنابر این تسلط بر موهبت هاى طبیعى و صنعتى، نباید به غرور و غفلت انسان بینجامد. همواره رفاهمندان و برخورداران از نعمت، در خطر از یاد خدا هستند! سـوار شـدن بـر مـركـب و انـتـقـال از جـائى بـه جـاى ديـگـر ، بایستی مـا را بـه انـتـقـال بزرگمان از اين جهان به جهان ديگر متوجه سازد!آرى ما سرانجام به سوى خدا مى رويم . 🔵 پس به هنگام سوار شدن بر مركب ، خدا را سپاس گوییم و به یاد سفر نهایى باشیم. «تذكّروا نعمة ربّكم اذا استویتم علیه و تقولوا... انا الى ربّنا منقلبون» بطور کلی ذكر نعمت در موقع به كار بستن و انتفاع از آن ، اينست كه شكر منعم را بجا بیاوریم. و لازمه آن اين است كه ذكر نعمت غير از گفتن (سبحان الذى ...)بوده باشد، چون اين كلمه تسبيح و تنزيه خدا است از هر چيزى كه لايق ساحت كبريايى او نباشد، از قبيل شريك داشتن در ربوبيت و الوهيت 🟢 ضمناً در این آیه خداوند شیوه شکر و سپاسگزارى هنگام تسلط بر موهبت هاى طبیعى را تعلیم میدهد. در نتیجه بازگو کردن نعمت هاى الهى، امرى لازم در جهت 👈🏻شکرگزاریست. 🌸🍃🌸🍃🌸 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir