توسعه هوش مصنوعی ایرانی پس از جنگ ۱۲ روزه؛ جهش به سمت خوداتکایی تحولات اخیر بیش از آنکه فقط یک بحران نظامی باشند، پنجره‌ای گشودند به واقعیت‌های جدیدی که در پس‌زمینه‌ دنیای دیجیتال در حال شکل‌گیری است. بحران‌ها اغلب آنچه را در زمان صلح نادیده گرفته‌ایم، عریان می‌کنند. در اینجا، یکی از برجسته‌ترین این واقعیت‌ها «فقدان تاب‌آوری در زیرساخت‌های فناورانه وابسته» بود. در چنین بزنگاه‌هایی، هوش مصنوعی دیگر یک تکنولوژی لوکس یا پروژه تحقیقاتی نیست. بلکه به عنصری کلیدی در معادلات امنیت ملی، حاکمیت داده، و مدیریت هوشمند بحران تبدیل می‌شود. هوش مصنوعی، به معنای واقعی کلمه، زبان تصمیم‌سازی در عصر الگوریتمی است—زبانی که اگر خود آن را نیاموزیم و نسازیم، دیگران به‌جای ما خواهند نوشت. ما وارد دوره‌ای شده‌ایم که «اتکای فناورانه به بیرون» نه‌تنها هزینه‌بر، بلکه خطرناک است. هرچه داده‌ها و زیرساخت‌های تحلیلی ما به پلتفرم‌ها و فناوری‌های خارجی گره بخورند، عملاً قدرت تصمیم‌گیری در لحظات بحرانی را واگذار می‌کنیم. https://peivast.com/p/235606