✅ از منظر فلسفه میان‌فرهنگی ، مسئله کثرت ادیان اهمیت محوری دارد. 🎙 دکتر محمدمهدی فلاح 🔴 در جانب فلسفۀ دین با تاریخ مشخصی روبه‌رو هستیم که البته امروزه با بن‌بست‌هایی مواجه شده است. فلسفۀ دین امروز به تعبیر برخی محققان پویایی اولیه خود را از دست داده است. به طور کلی می‌توان گفت فلسفۀ دین موجود فلسفۀ دین تحلیلی پروتستانی انگلیسی‌زبان است. 🔴 یکی از امکان‌های پیش‌روی فلسفۀ دین توجه به فلسفۀ میان‌‎فرهنگی است که البته بیش‌تر در کشور آلمان شکل گرفته و در ایران هم ادبیات آن تا حدودی منتقل شده است. به طور کلی فلسفۀ میان‌فرهنگی دو رویکرد هرمنوتیکی و پدیدارشناختی دارد که نقطۀ عزیمت هر دو مشترک است و با نقد اروپامحوری و تلاش برای گشودگی فلسفه برای شمول سنت‌های دیگر فکری تعریف می‌شود؛ ولی مبانی و رویکردهای آن‌ها با یکدیگر متفاوت است. 🔴 مدعای اصلی در فلسفه دین میان‌فرهنگی به روایت پدیدارشناختی این است که صرفا به توصیه‌های اخلاقی برای شکل‌گیری گفت‌وگو محدود نشود. درعوض از خلال پدیدارشناسی تجربه تلاش می‌شود تجربه فرهنگی یا تجربه میانه مطرح شود. 🔴 برخلاف سنت هرمنوتیکی گادامری که به دنبال آمیزش افق‌هاست و من از جهانی با یک جهان دیگر مواجه می‌شوم که افق فهم متفاوتی دارد و از طریق آمیزش افق‌ها به هم‌افقی برسیم، رومباخ می‌گوید عملا امکانی برای آمیزش افق‌ها نیست؛ بلکه من در درون ساختار خودم امکانی را برای تجربه بعدی از هستی برای خودم فراهم می‌آورم که برای من جنبه جدیدی به ساختارم اضافه می‌کند. 🔴 تفاوت رومباخ با گادامر در همینجا قابل عرضه است. به واسطه همین تقریر، رومباخ با اولویت دادن به فهم که در هرمنوتیک محوریت دارد مخالفت می‌کند. تجربه بنیادین در ساحت فهم اتفاق نمی‌افتد. بلکه در آن گویی چیزی برای من آشکار می‌شود. برخلاف وساطت هرمنوتیکی که گادامر مدعی بود، رومباخ از جهش‌ها درون ساختار صحبت می‌کند. هیچ گاه چیزی وساطت نمی‌کند. از دریچه امکان بسط ابعاد جهان خود، جهش‌هایی را پشت سر می‌گذارم. رومباخ برای همین است که هرمتیک را به جای هرمنوتیک مطرح می‌کند تا شکل متفاوتی از رابطه‌مندی ساختارها را صورتبندی کند ..... 🔻 جهت مطالعه این مطلب در سایت به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/kesrat-adyan/ 🌐 اندیشه ما https://eitaa.com/joinchat/3881369777C45aea07034