• تحلیل • #فوق_نبوغ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ در رواق چشم ابد بین «فضای مجازی» پر است از موضوعی که برای ما آماده کرده بوده اند. ما کمین خورده ایم، ولی این ضربه موضوعات متعددی برای اندیشیدن به ما نشان داد و هر چند اصل موضوع یک دام بلکه یک نقشۀ کمی وسیع بود، ولی در همۀ این تلخیها مایه هایی برای رشد هست. «إنّ «مع» العسر یسراً». به این موضوعات باید پرداخت و رنجی که جبهه از این بررسیها و دور موضوع چرخیدنها و عیب یابی ها و فرصت شناسیها و امور متعدد اینچنین می کشد، دارد او را با جان کندن از یک خامی به مرحله ای از پختگی می کشد. واقعاً راه دیگری هم نیست. جبهۀ جوان عزیز و آینده ساز انقلاب همیشه در بسیاری از امور کلان جامعه به این و آن و از جمله قدیمیهای خودش تکیه کرده و اگر این کار را نکرده مثل اپوزوسیون به این و آن اعتراض کرده و حالا دارد ضربه ها به سینۀ خودش می خورد و علاقه دارد اینچنین نباشد. رشد در همین درگیریها است و آینده از آن هیچ کس جز حزب اللهی های بصیر و صبور نیست. ولی این روزها موضوعات مهمی برای اندیشیدن داریم. مراسم اربعین را مطابق توضیحی که تقدیم می شود نمی شود رها کرد. موضوع پایدار ما این ظرفیّت عظیم شیعی است. این یادداشت برای توجه دادن به یک موضوع در این سرمایۀ عظیم است. به یک نکته مدقانه توجه کنیم : اجتماع اربعینی طراحی معصومین علیهم السلام است؛ یعنی یک طراحی قدسی و غیرعادی، طراحی یک چشم ابد بین. این نکته باید از صافی «ادراک هشیار» ما بگذرد. ما همان طور که عظمت، عمق و سودمندی ذوابعاد و شگفتی ساز قرائت «بسم الله» در آغاز هر کار، عظمت نماز بلکه تک تک اجزای آن، عظمت سنّت سلام و عظمت صدها تشریع اسلامی را درک نمی کنیم و به خود مجال نمی دهیم تا برای فهمیدن آن و ارتباط گرفتن با ژرفای این راهیابیهای قدسی درنگ کنیم، سنت اربعین حسینی و تشویق به زیارت مزار آن حضرت را هم ممکن است عملاً ساده بپنداریم، مگر به شکل امروزی ظرفیت خود را به ما نشان بدهد و همگی از تعجب هوش از سرمان بپرد. اتصال به راهیابیهای معصومین اتصال به یک عقلانیّت عمیق و متعالی و دقیقاً انسانی است. سخن قرآن یا اهل بیت علیهم السلام هوشمندانه یا نبوغ آمیز نیست، خود واقعیت است، اصل اصل جنس است و شفای دردهای بشر در همین رهنمودها، بلکه «دستهای یاری» و حبل آویختۀ هدایت است. تا کنون دعاوی ما در باب درک انسان و درک دنیا و درک زندگی و درک هستی، دعاوی پوچ و پرخسارتی بوده است. اسلام البته طرفدار و مشوّق عقل ورزی و تجربه و خلق دانش است و آن را نیز تن دادن به سنّت الهی می شمرد، ولی سررشته داری را از وحی و عقلانیّت قدسی دین خواسته است. باید در حقیقت مراسم اربعین غرق شویم تا متوجه جایگاه آن شویم. این مراسم همان سفینۀ نجات است. ما از این پویش تغذیه می کنیم و انشاءالله معجزه می کنیم و دمار از روزگار پرخباثت طواغیت عالم در می آوریم و حتی مشکلاتی چون جنگ بی شرمانه و بی رحمانۀ نرم در فضای مجازی یا حقیقی را نیز با همین واقعیّت بزرگ از نفس می اندازیم. و جالب این که این کار را امام حسین ع، یعنی یک انسان شایسته، یعنی یک انسان کامل می کند! این درست است. این منطقی است و مطابق عقلانیت است. در این باب باید اندیشید. آیا این مراسم به همین زمان محدود می شود و مثل مسجد که باید در مسجد باشی تا برکات خود را به شما بدهد، است یا حقیقتی دارد که در کل سال می توان و می باید با آن ارتباط گرفت و از آن غنا و استواری دریافت کرد؟ بسط آن چگونه است، بسط زمانی و بسط معنایی و کشیدن آن به همۀ عرصه های زندگی؟ این ایده را عزیزانی مثل حجت الاسلام آقای محمدی مطرح فرمودند و باید از آن استقبال شود. انسانها به نام حسین ع از نفسانیّت می رهند و به مرز بروز شگفتیهای انسان بودن می رسند. این معجزه را، این اقتدار و ظرفیت را «نمی شود» فراموش کرد. این توان «حسین ع» است. این بهشت انسان است. در زمانۀ ما که زمان پژمردن انسانیّت و زمان یأس و سرخوردگی او پس از سالها و سده ها تلاش است، هیچ کانونی و هیچ دست مقتدری چنین ادعایی دربارۀ بشر ندارد. حتی اگر شده باید «یک روز» «یک روز» و «یک جلوه» «یک جلوه» به حقیقت ایام با حسین ع و در مراسم حسین بودن اضافه کرد. این مطلوب عزیز، شدنی است. از آب در آوردن آن نیاز به باور و دانایی و عاشقی و ایده و ابتکار و تمرکز و تلاش و اجتهاد دارد. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل یاد و صلوات، هدیه به روح بلند حضرت زینب کبری راوی و معناگستر بزرگ کربلا سلام الله علیها ☘️@faslefarhang