امام صادق(ع) از پدرش و او از رسول خدا(ص) روايت می‌كند كه فرمود: «إن المعصية إذا عمل بها العبد سراً لم تضرّ إلا عاملها – اگر بنده‌ای پنهانی معصيتی را انجام دهد جز به خود او ضرر نمی رسد. مثلاً كسی پنهانی شراب بخورد، زنا كند يا دزدی نمايد جز به خود او ضرر وارد نمي‌‌شود – و إذا عمل بها علانية و لم يغيّر عليه أضّرت بالعامة» و اگر آن را علنی انجام دهد و عليه آن كاری انجام نشود به همگان آسيب وارد مي‌شود. اگر كسی گناهی را علنی انجام دهد مثلاً علنی دزدی كند يا ستم كند و يا گناهی را مرتكب شود، بر مردم واجب است كه با محكوم كردن با او مقابله كنند و او را از اين كار باز دارند و جلوی گناههای او را بگيرند. امّا اگر كاری انجام ندهند و همه بی توجه باقی بمانند اين كار آنان به همگان آسيب وارد مي‌كند؛ زيرا گناه آشكار مثل بيماری كشنده‌ای است كه در بين مردم گسترش مي‌يابد. ا گر آدمى گناه را پنهانى انجام دهد، جز به گنهكار زيان نم ىزند، ولى ا گر آشكارا انجامش دهد و كسى به او اعتراض نكند، زيانش به هم گان م ىرسد. »)قرب الاسناد، ص 55 ( هر گناهی علنی به همه جامعه ضربه می زند، حتی ا گر ما ضربه اش را نفهمیم، چه برسد به بی حجابی که ضررش به عموم جامعه اوضح است.