علامه مجلسی و صوفیه ✍نوشته :محقق فقید مرحوم حجت الاسلام و المسلمین علی دوانی قسمت (چهارم)4⃣ علامه مجلسی در موارد بسیاری از کتاب «عین الحیات» که آن را نیز به فارسی ساده در مواعظ و اندرز نوشته است در باره نکوهش صوفیه و بدعتها و پندارهای واهی و مفاسد تصوف سخن گفته است. از جمله در باره چلّهنشینی که شعار مشایخ صوفیه است و حتی به دروغ نسبت به خود مجلسی و پدرش هم دادهاند، در «لمعه هشتم» کتاب مزبور مینویسد: «باید عقل را سخیف و ضعیف نکنند به ترک حیوانی (خوردن گوشت) و مثل آنها. زیرا مدار تمیز امور بر عقل است، و عقل که ضعیف شد زود فریب اهل باطل را میخورد. چنانکه در احادیث ترک گوشت اشعار به این معنا بود، و ظاهرا شیطان این عبادت ترک گوشت و حیوانی را که مخالف طریقه شرع است، برای بعضی از مبتدعین صوفیه مقرر ساخته است، که چون چهل روز در سوراخی نشستند و قوا را ضعیف کردند، اوهام و خیالات بر عقل ایشان مستولی میشود، و از راه و هم چیزها در خیال ایشان به هم میرسد. و به اعتبار ضعف عقل گمان میکنند کمالی است! و آنچه پیر به ایشان گفته است چون پیوسته در آن سوراخ تاریک همین معنا را در نظر دارند، به تدریج قوت وهمی و ضعف عقل، حالی ایشان میشود، و بیرون که آمدند اگر پیر میگوید دیشب پنج مرتبه به عرش رفتم، تصدیقش میکنند، بدون بیّنه و برهان! و اینها همه از ضعف عقل است! حدیثی از حضرت رسول صلی اللَّه علیه و آله منقول است که: هر کس در چهل صباح عمل خود را برای خدا خالص گرداند، خدا چشمههای حکمت را از دلش بر زبانش جاری کند، و در حدیث دیگر از حضرت امام محمد باقر علیه السّلام منقول است که: هر گاه ایمان را برای خدا چهل روز خالص نماید، یا فرمود: هر که نیکو خدا را یاد کند در چهل روز، خدا او را زاهد گرداند در دنیا، و او را به درد و دوای دنیا بینا فرماید، و حکمت را در دل او جای دهد، و زبان او را به حکمت گویا گرداند. بعد از آن، حضرت آیه ای خواندند که ترجمه اش این است: آنان که گوساله را خدای خود گرفتند عنقریب به ایشان خواهد رسید غضبی از جانب پروردگار ایشان و خواری در زندگی دنیا، و چنین جزا میدهیم جماعتی را، و هر کس افترا بر خدا میبندد. پس فرمود: هر صاحب بدعتی را که بینی البته ذلیل و خوار است که افتراء بر خدا و رسول و اهل بیت میبندد. صاحبان بدعت از روی جهالت این دو حدیث را حجت خود کردهاند، در برابر اهل حق و نمیدانند که این هیچ دخلی به مطلب ایشان ندارد». و در «لمعه دهم» بعد از آنکه روایاتی در باره فضیلت «ذکر» و معنای آن نقل میکند، میفرماید: «چون حقیقت ذکر معلوم شد، بدان که دو نوع ذکر در میان صوفیه شایع شده که هر دو بدعت است و آن را بهترین عبادات میدانند، و اوقات عمر خود را در آنها ضایع و مردم را گمراه میکنند اول ـ ذکر جلی و آن مشتمل است بر چند چیز: اول آنکه این نحو عبادت از شارع نرسیده و در تعریف بدعت دانستی که این قسم امور که از شارع وارد نشده است، خوب دانستن و به عنوان عبادت کردن بدعت است. دوم آنکه غنا میکنند، و ذکر را به تصنیفها برمیگردانند و در میان آن اشعار عاشقانه و ملحدانه به نغمه و ترانه میخوانند، و این به اجتماع علمای ما (شیعه) حرام است. چنانکه دانستی در باب غنا، قطع نظر از اعمال شنیعهای که در ضمن آن میکنند مانند دست بر دست زدن به نغمه که خدا در قرآن مذمّت فرموده است، و رقص کردن که شرعا مذموم است و عقل همه کس حکم به قباحت آن میکند. سوم آنکه این اعمال را در مساجد میکنند… و چون به ایشان میگویی این اعمال بدعت و تشریع است، جواب میگویند: ما را از این، قرب دیگر حاصل میشود! و فریادها میکنند و مانند حیوانات کف میکنند و این را در نظر عوام کالانعام از کمالات خود مینمایانند… ای عزیز! شاهدی برای بدعت بودن این اطوار، از این بهتر نیست که یک کس از شیعه و سنی و صوفی و غیر صوفی نقل نکرده است که حضرت رسالت پناه و ائمه معصومین علیهم السلام و اصحاب کرام ایشان و راویان اخبار ایشان و علمای ملت ایشان، هرگز مطربی داشتهاند و برای ایشان زمزمه میکرده است! یا حلقه ذکر منعقد میساختهاند، یا اصحاب خود را به آن امر میکردهاند؟ حقتعالی شاهد است وَ کَفی بِاللَّهِ شَهِیداً که این ذرّه حقیر را با هیچ یک از سالکان آن طریق عداوت دنیوی نبوده و نیست، و از راه اعتبارات فانی مشارکتی در میان ما و ایشان نیست و در نوشتن این امور و بیان این معانی به غیر رضای جناب سبحانی غرضی نیست. از فضل کریم لا یزال چنین امید دارم که به این مواعظ وافیه و نصائح شافیه، بسیاری از سالکان مسالک جهالت را هدایت فرماید و ما و ایشان و جمیع مؤمنین را به درجات سعادت و کمالات فایض گرداند». #صوفیه #فرقه_سازی_دراسلام #بدعت_در_دین #ادعاهای_عجیب #مدعیان_دروغین #ریاضتهای_شیطانی #پرستش_جن_شیطان #فرقه_های_عجیب به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2 ادامه دارد..... 👇👇