قرآن ترجمه المیزان سوره 14 سوره مبارکه ابراهيم صفحه 260 وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (34) و از همه آنچه از او خواستيد به شما داد، و اگر نعمت خدا را بشماريد، شمردن [همه]آن را نمى توانيد. بى ترديد انسان بسيار ستمکار و ناسپاس است. (34) وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ (35) و [ياد کن] هنگامى را که ابراهيم گفت: اى پروردگار من! اين شهر (مکه) را [مکان] امن قرار ده و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور بدار. (35) رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ ۖ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي ۖ وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (36) پروردگارا! آنها (بت ها) بسيارى از مردم را گمراه کرده اند; پس هر کس از من پيروى کند، حتماً او از من است و هر کس نافرمانى من کند، حقّاً که تو آمرزگار و رحيمى. (36) رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (37) اى پروردگار ما! من بعضى از فرزندانم را در دره اى بى کشت [وزرع]نزد خانه حُرمت يافته تو ساکن کردم، پروردگارا! تا نماز را برپا دارند، پس دل هايى از مردم را هواخواه آنان گردان و از ثمرات (فراورده ها) نصيب آنان کن، شايد سپاسگزارى کنند. (37) رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ (38) اى پروردگار ما! بى شک تو آنچه را ما پنهان مى کنيم و آنچه را آشکار مى سازيم، مى دانى و هيچ چيز ـ نه در زمين و نه در آسمان ـ از خدا پنهان نيست. (38) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ (39) ستايش از آنِ خدايى است که اسماعيل و اسحاق را با وجود پيرى به من عطا کرد. بى شک پروردگارم شنونده [و مستجاب کننده] دعا است. (39) رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ (40) پروردگارا! مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندانم نيز، اى پروردگار ما، و دعاى مرا مستجاب کن. (40) رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ (41) اى پروردگار ما! روزى که حساب به پا شود، مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را بيامرز. (41) وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ (42) و هرگز خدا را از آنچه ستمکاران مى کنند، غافل مپندار. جز اين نيست که [کيفر] آنان را تأخير مى اندازد براى روزى که چشم هايشان در آن خيره مى ماند. (42) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊