چرا به شاخص‌های تمدن غرب کافریم؟
شاخص دموکراسی (Democracy Index)، شاخصی است که از سال ٢٠٠۶ کیفیت دموکراسی را طبق پنج مؤلفه اصلی در ١۶٧ کشور جهان می‌سنجد.
این شاخص کشور ایران را همواره در قعر رتبه‌بندی کشورها و کشوری غیردموکراتیک نشان می‌دهد.
حال از فضای آمار خارج شوید و حقیقت جامعه ایرانی و وقایع دو سه روز اخیر را ببینید:
▪️دعا و توسل فردی و جمعی مردم برای سلامتی رییس‌جمهورشان
▪️گریه و بی‌تابی و اجتماعات مردم در سوگ رییس‌جمهورشان
▪️سیل خروشان مردم در تشییع باشکوه رییس‌جمهورشان
▪️برگزاری مراسمات عزاداری در سرتاسر ایران برای رییس‌جمهورشان
▪️غوغای رسانه‌ای و حجم بالای تولیدات هنری مردم به شیوه‌های مختلف برای رییس‌جمهورشان
این کنش‌های آگاهانه و فعالانۀ مردمی کجای این شاخص ارزیابی می‌شوند؟؟؟
این میزان از پیوند بین دولت و ملت چگونه سنجیده می‌شود؟
حضور میلیونی مردم در مراسم‌های تشییع مسئولان نظام از ابتدای انقلاب تاکنون کجای این شاخص تأثیر دارد؟
کشورهایی که در خلق چنین صحنه‌هایی عاجزند در دیدن و بررسی و تحلیل چنین کنش‌های وسیع مردمی عاجزترند.
این رفتار مرسوم ملت بزرگ ایران در قدرشناسی از مسئولان خادم و صادق برای بسیاری از کشورها حتی قابل تصور هم نیست.
محبت حول محور ولی جامعه و شکل‌گیری رابطه طرفینی بین مردم و مسئولین در نظام ولایت فقیه، رمز اقتدار جمهوری اسلامی ایران است.
این محبت به مثابۀ سلول بنیادینی است که ساختار دموکراتیک سایر کشورها، در ایجاد آن و پیوند عمیق و راهبردی حاصل از آن بین دولت و ملت عقیم هستند.
♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷
💠 @h_abasifar