هادی قطبی | زندگی بی نهایت
❌ مگر حرم و ضریح نمیداد؟ چرا الان جلودار نیست؟ چرا در حرم و مساجد بستن؟ پس و کجا رفت؟ ✅ پاسخ:  اگه ما به حرم برویم و یک دست به ضریح باشیم و با دست دیگرمان یک لیوان بخوریم بعد هم گریه کنیم و التماس که شفا بده، آیا اثر و فایده ای دارد؟ قطعا خیر!  چون جواب ما را نباید یک معصوم بدهد. در واقع اهل بیت نباید بی عقلی و بی تدبیری ما را بدهند. بنابراین شفا و معجزه و کرامت، دارد که شامل کم کاری ها و تقصیرات انسان نمی شود. پس سم و آتش و چاقو و تیراندازی، در کنار ضریح هم که باشد خودش را دارد. مانند حادثه بمب گزاری روز عاشورا سال ۷۲ در حرم رضوی. بنابراین: البته که حرم و اماکن متبرکه شفا میدهند، اما زمانی که از خود انسانها هیچ کاری بر نیاید و هیچ چاره دیگری جز مراجعه به اهل بیت نمانده باشد. البته باز به شرط . ثانیا شفا و اعجاز، یک است و قرار نیست دنیا با استثنائات اداره بشه. خدا دنیا را بر اساس بنا کرده است که گاهی ‌هم برای هدایت بشر و بر مردم و شناساندن فرستادگانش و نیز افزایش ایمان بندگان، اجازه میدهد تا معجزه و شفا محقق شود. لذا امامی که قدرت الهی دارد، خود بر اثر خوردن سم می شود و باب الحوائج در روز عاشورا به سخت ترین وضعیت شهید میشود و از کرامت و معجزه استفاده نمی کنند. 🔸نمونه هایی از اهل بیت علیهم السلام: یک:  امیرالمؤمنین علیه السلام پای دیواری نشسته بودند که متوجه خطر شده و احتمال ریزش دیوار دادند و سریع بلند شده و در جای دیگری نشستند و در مقابل سوالی فرمودند: از الهی(مرگ معلق) به# قضای الهی(مرگ حتمی) گریختم. 📚توحید صدوق ، چاپ سنگی، ص 337. نتیجه: خود امام معصوم وقتی میدهد، رفتار میکرد و از شیعیان نیز رفتار مطابق عقل انتطار می رود.   دو: پیامبر اکرم و ائمه معصومین علیهم السلام خود بیش از همه بر تاکید داشتند و رعایت می کردند؛ مانند شستن دستها قبل و بعد از غذا. سه: فرد جذامی نزد پیامبر اکرم ص آمد تا با حضرت بیعت کند، اما حضرت دستشان را به سوی او دراز نکرد و فرمود: دستت را نگه دار؛ بیعتت را پذیرفتم. 📚 بحار، ج۷۶، ص۳۴۶، و: ج۶۵، ص۸۲. چهار: پيامبرى از پيامبران خدا بيمار شد. گفت خودم را درمان نمى كنم تا همان كسى كه بيمارم كرده، خودش درمانم كند! خداوند عزوجل وحى نمود: «شفايت نمى دهم، مگر آن كه دنبال درمان بروی آنگاه شفا از من است» 📚مکارم الاخلاق، ص۳۶۲ امام صادق (عليه السّلام) فرمود:  "أَبَى اَللَّهُ أَنْ يُجْرِيَ اَلْأَشْيَاءَ إِلاَّ بِأَسْبَابٍ"؛ خدا خوددارى و امتناع فرموده كه كارها را بدون فراهم آورد 📚اصول کافی، ج 1، ص 259. و یک داستان آموزنده از و : حضـرت موسی ع دنـدان درد گرفـت و به خداونـد شکایت کـرد. حق تعـالی به او دستـور داد که از فـلان گیاه استفـاده کند ؛ آن حضـرت چنان کـرد و دنـدان مبارکـش خوب شد. بار دیگر که حضرت مـوسی ع دندان درد گـرفت، همان دوا را به کار بـرد ولی دندانش خـوب نشد! تعجب کرد و از خـدا دلیل آن را پرسید.  نـدا آمد : ای موسـی! دفعه قبل به ما رفتی، اما این بار به امیـد گیاه رفتی و از ما بودی. 📚دوستی که هیچوقت نمیمیرد؛ احلی من العسل، ج 2، ص 950. ✌ @hadiqotbi
189 مشاهده