❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄ 🔰◻️▫️پژوهشی در باب • قسمت چهل چهارم《 44 》     يا علیهم السلام            ♦♦➖➖➖➖♦♦ 🔺اگر هستی را مجموعه‌ای با هدف مشترک بدانيم به معنای آنکه تمام موجودات از جمله انسان، حيوان، گياهان و جمادات همگی در خلقت از آن رو مشترک هستند که فطرتاً خداجويند « قَادَةَ الْأُمَم » را چنين معنا می‌کنيم ▫️ائمه اطهار علیهم السلام جلودار و قائد تمام موجودات‌‌اند و چون پيشوايان خلقت منزه‌ترين و کامل‌ترين جلوه حضرت حق‌اند اگر کسی در مسير خلقتش به کمال لازم دست نيافته و به مطلوب نهايی خلقت نرسيده است با اختيار خويش از صراطی که قائد و راهنمای خلقت در آن حرکت می‌کرده سرپيچی نموده است و از صراط حق منحرف شده است.                💌حدود وسعت پیشوایی و رهبری آنها👇 از آغازین لحظاتی که خداوند نور آنان را آفرید آغاز گشت و با خلقت جسمشان ادامه یافت و تا قیامت در صحرای محشر و حتّی در بهشت و رضوان الهی گسترده است. 🔺دامنه رهبری آنها تمامی موجودات عالم اعم از 👈ملائکه، جنّ‏ها و انسان‏ها و حتّی حیوانات را دربر گرفته است. چرا كه انان نبودند خدايي شناخته نميشد حالا چند روايت رو باهم بررسي خواهيم كرد👇 👈جابر بن عبداللّه انصاری می‏گوید: از حضرت پیامبر اکرم محمد مصطفی صلی الله علیه وآله شنیدم (که ایشان پس از توصیف خلقت نور خود و حضرت علی و حضرت زهرا و امام حسن و امام حسین علیهم السلام فرمودند): خداوند آسمان‏ها و زمین را آفرید و صد سال بود که فرشتگان آفریده شده بودند، ولی هیچ یک تسبیح و تقدیس الهی نمی‏دانستند و چون ما خداوند را تسبیح گفتیم، شیعیان ما تسبیح‏گوی خدا گشتند. و زمانی که ما و شیعیانِ ما تسبیح گفتیم، فرشتگان نیز تسبیح گفتند و خداوند را به بزرگی و یکتایی ستودند. پس ما یکتاپرست بودیم، زمانی که هیچ یکتاپرستی غیر از ما نبود. [1] در حدیثی دیگر که در ادامه می آوریم، حضرت پیامبر خدا محمد مصطفی صلی الله علیه وآله تسبیح‏گویی خود را، بعد از خَلق نورشان در عرش می‏داند.🎈 📚[1] کشف الغمه، ج 2، ص 85.