✳ باید به اضطرار برسیم! 🔻 ما تا مضطر نشویم، عبد نیستیم! چون همزمان که از او [خدا] می‌خواهم، به ۱۰ جای دیگر هم امید دارم! «یا الله» غیرمضطر الکی است، تشریفاتی است؛ مثل این‌هایی که دارند در هیئت با موبایل حرف می‌زنند و دستشان هم هم‌زمان با سینه‌زن‌ها تکان می‌خورد! حالا نمی‌خواهم بگویم ثواب ندارد، ولی او اصلا این‌جا نیست! فرق دارد با آن کسی که متوجه وجههٔ حضرت سیدالشهدا (ع) است و انگار در محضر امام ایستاده و حسین حسین می‌گوید. این همان شِرَّةِ السَّهْوِ است. ما تا از شِرَّةِ السَّهْوِ و سَكْرَةِ التَّبَاعُدِ بیرون نیاییم و مضطر نشویم، اصلا یک بار راستکی یا الله نمی‌گوییم! یا الله می‌گویم ولی هنوز دلم به این است که چکم را رفیقم پاس می‌کند! و اگر عبد، مستجاب الدعوه است، چون راست می‌گوید «یا الله». وقتی می‌گوید یا الله، با الله کار دارد. ‼ لذا دلیل اینکه غیبت رخ می‌دهد، یک بخشش برای این است که من به اضطرار بیفتم. اساسا ما باید عبد بشویم تا حضرت به ما نظر کند. و برای آنکه بخواهیم عبد بشویم، یکی از ذاتیاتش اضطرار است. یعنی من از غیر خدا ببُرم. 👤 #حجت‌الاسلام_حامد_کاشانی 🎙 از سلسله مباحث «درنگی در مسألهٔ غیبت امام عصر (عج)» | جلسه پنجم 🙏 #خدایا_منجی_را_برسان ✅ اینجا #حرف_حساب بخوانید؛ (برش‌های ناب از کتاب‌هایی که خوانده و سخنرانی‌هایی که شنیده‌ایم) https://eitaa.com/joinchat/1217855490C4fc824863f