✳ او مرا نمی‌شناسد، من که جگرگوشه‌ام را می‌شناسم! 🔻 «تحنّن» از مصدر «حَنَّ» است. یکی از معانی آن (بازگشتن) است، اما نه بازگشت عادی؛ بازگشتن به سوی کسی، به جهت نگران بودن برایش از سر مهربانی. حنّان نیز که یکی از أسمای حسنای الهی است، طبق فرمایش مولی علی علیه السلام به همین معناست؛ حنان کسی است که روی می‌آورد به سوی کسی که از او دوری می‌گزیند. 🔹 با این توضیحات شاید بشود بهتر به معنای تحنّن در دعای ماه رجب نزدیک شد. یعنی ای خدایی که حتی به بندگانی که از تو درخواست نمی‌کنند و یا تو را نمی‌شناسند و حتی از سر جهل و غفلت از تو دوری می‌کنند، از سر محبت و دلسوزی بسیار مهربانی می‌کنی، به ایشان عطا می‌کنی و نظر رحمت به سویشان می‌افکنی. 🔺 پ.ن: عزیزی می‌گفت: من معنی این بخش از دعا رو خوب درک نمی‌کردم که می‌گوییم: «يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً.» این عطای از سر محبتِ خدا به کسی که او را نمی‌شناسد را درست متوجه نمی‌شدم. تا اینکه کودکی را می‌بیند که به جهت مشکل مغزی و ذهنی، مادرش را اصلا نمی‌شناخت و بسیار هم نگهداری دست‌تنها از او مشکل بود. آن عزیز می‌گوید: به مادرش گفتم: خوب او را بستری کن یا برایش پرستار بگیر، او که تو را نمی‌شناسد، برایش فرقی ندارد. مادرش گفت:‌ او مرا نمی‌شناسد، من که جگرگوشه‌ام را می‌شناسم. ✍ نوشتۀ یکی از اعضای محترم کانال @justhadis110 ✅ اینجا #حرف_حساب بخوانید https://eitaa.com/joinchat/1217855490C4fc824863f