سوره ی نساء ا﷽ وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَ لَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَ بِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ وَ مَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ وَ مَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ وَ كَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا و #یتیمان را [نسبت به امور زندگی] بیازمایید تا زمانی که به #حدّ_ازدواج برسند، پس اگر در آنان #رشد لازم را یافتید اموالشان را به خودشان بدهید. و آن را از [ ترس ] آنکه مبادا به سن رشد رسند [ و از شما بگیرند] به اسراف و شتاب مخورید. و [از سرپرستان ایتام ] آنکه توانگر است باید [از تصرّف در مال یتیم به عنوان حق الزحمه] خودداری کند؛ و هر که تهیدست است به اندازه ی متعارف مصرف نماید؛ و هنگامی که خواستید اموالشان را به خودشان بدهید؛ بر آنان #گواه بگیرید؛ و خدا برای محاسبه کافی است. آیه ۶