. روزی امام_جواد عليه السلام از بغداد به سمت مدينه مي رفت . عده‌ ای برای خداحافظی با حضرت ايشان را بدرقه می کردند . تا اينکه امام هنگام غروب در راه کوفه به منزلگاهی به نام مسيب رسيدند و در آنجا داخل مسجدی قديمی شدند تا نماز مغرب را بخوانند . در صحن مسجد درخت سدری بود که همیشه خشک و بدون میوه بود . امام مقداری آب خواست و کنار آن درخت وضو گرفت _ به طوری که آب وضوی حضرت به ريشه درخت رسيد نماز مغرب را در آن مسجد به جماعت خواندند . حضرت در رکعت اول پس از سوره ی حمد ، سوره « نصر » را قرائت کرد و در رکعت دوم پس از سوره ی حمد ، سوره توحيد را خواند و قبل از رکوع، قنوت گرفته و رکعت سوم را نيز خوانده و تشهد و سلام گفت. حضرت بعد از نماز اندکی نشستند و به ذکر خدا مشغول شدند و پس از آن چهار رکعت نماز مستحبی [ نافله ی نماز مغرب ] به جا آورد و بعد از نماز ، دو سجده ی شکر به جا آوردند . سپس با مردم خداحافظی کردند و رفتند . فردا صبح ، آن درخت سدر میوه داده بود و در طول آن شب ميوه­ های بسیار عالی و قابل توجهی به بار نشسته بود . طوری که مردم با تعجب آن را نگاه می کردند . عجيب‌ تر اينکه درخت آن ميوه بی دانه بود ؛ لذا تعجبشان از اين بيشتر و بيشتر شد . 📚منبع : الارشاد ، ص ۲۹۹ ═ೋ❅🖋☕️❅ೋ═ اخلاقی و آموزنده و های ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌📝 @hekayate_qurani 💚 @Mojezeh_Elaahi