نویسندگان حوزوی
🔻دستور یا درخواست؟ 🔹با وقوع بالای طبیعی یا در هر سختی و مشکلی، بی شک طلاب جهادگر و بسیجیان میان‌دار خدمت خاصانه و خودوش بوده‌اند که شرح فداکاری‌های آنان در سیل و زلزله و کرونا و محرومیت‌زدایی و جهادسازندگی و... خارج از بیان است. 🔸نکته جالب در سال‌های اخیر نوع رفتار مدیریت محترم حوزه های علمیه برادران در برخورد با این فعالیت خودجوش و جهادی و کنشگری همانند فرماندهان عزیز سپاه و ارتش در ارائه دستور به طلاب برای ورود به عرصه خدمت‌رسانی است. 🔹نیروهای نظامی و انتظامی برای ترک محل خدمت و خدمت رسانی به افراد آسیب دیده، نیازمند دستور مافوق هستند؛ چرا که نسبت خاص اداری و استخدامی وجود دارد و بر این اساس ابلاغ یک دستور نه تنها موجه بلکه ضروری است؛ اما چرا مدیر حوزه‌های علمیه نسبت خود با طلاب جهادگرِ همواره حاضر در میدان را چنین می بیند، سوالی است که برای آن پاسخی ندارم. 🔸آنچه از جانب شما باید واقع شود نه دستور به فعالیت جهادی که درخواست از طلاب برای این امر است که البته بدون این درخواست نیز طلاب جهادگر خودشان وارد میدان خدمت رسانی خواهند شد. 🔹هرچند نسبت به دلسوزی‌های شما واقفیم اما این رفتار اشتباه، خود زمینه‌ساز کاهش ارزش خودجوش بودن این از خود گذشتگی طلاب به‌دلیل ایجاد تصویر دستوری بودن این رفتار است؛ هرچند تصویر خوبی از دل‌نگرانی‌های مدیر حوزه‌های علمیه در جامعه ایجاد می‌کند. 🔸برای طلاب جهادی بهتر است پدری دلسوز باشیم تا یک رئیس. 🔗 منبع @HOWZAVIAN
240 مشاهده