امام صادق (ع) به فرزندش محمد فرمود: يا بني كم فضل [معك‏] من تلك النفقة- فقال أربعون دينارا قال اخرج فتصدق بها قال إنه لم يبق معي غيرها- قال‏ تصدق [فتصدق‏] بها فإن الله تعالى يخلفها أ ما علمت أن لكل شي‏ء مفتاحا و مفتاح الرزق الصدقة فتصدق بها ففعلت [ففعل‏] فما لبث أبو عبد الله ع إلا عشرة أيام حتى جاءه من موضع أربعة آلاف دينار. پسركم از خرجى چه مقدار باقى مانده است؟ عرضه داشت: چهل دينار. فرمود: برو و آن را صدقه بده! عرض كرد: جز آن چيزى باقى نمانده است(یعنی حد اقل یخورده اش را برای خودمان برداریم). فرمود: همه اش را صدقه بده، زيرا خداى تعالى آن را جايگزين مى‏ كند. آيا نمى ‏دانى كه هر چيزى كليدى دارد و كليد روزى صدقه است پس ان را صدقه‏ بده. محمد گفت: پس آن را صدقه دادم بيش از ده روز نگذشته بود كه چهار هزار دينار از جايى به آن حضرت رسيد. 📚 عدة الداعي و نجاح الساعي ؛ ص69. 🆔 @huoooo