امام سجاد علیه السلام فرمودند: پدرم از جدم برايم نقل كرد كه هر گاه نماز صبح را ميخواند با كسى سخن نميگفت تا اينكه تسبیح را بر ميداشت و ميفرمود: اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ أُسَبِّحُكَ وَ أُمَجِّدُكَ وَ أُحَمِّدُكَ وَ أُهَلِّلُكَ بِعَدَدِ مَا أُدِيرُ بِهِ سُبْحَتِي‏ سپس آن حضرت آن تسبیح را بر ميداشت و بدون اينكه تسبيح بگويد هر چه ميخواست سخن ميگفت و تسبیح را ميگردانيد. ميفرمود: همين گردانيدن تسبیح برايش ثواب داشت و يك حرزى بود تا آن موقعى كه در رختخواب خود وارد ميشد. هنگامى كه وارد رختخواب خود ميشد نيز همين عمل را انجام ميداد و تسبیح خود را زير سر خويش مى‏ نهاد و ثواب آن تسبیح از اين وقت تا وقت بعدى برايش حساب ميشد. 📚 ترجمه جلد 45 بحار الأنوار) ؛ ص240. 🆔 @huoooo