💢حکمرانی در کشور ما قبیله‌گرایی است، نه علم محوری ✔️استاد عبدالحسین خسروپناه: 🔹در تدوین حکمرانی و نظریه‌های حکمرانی در مقوله‌های مختلف، همۀ علوم اسلامی باید به کار گرفته شوند؛ یعنی فلسفه و کلام، معارف قرآن و فقه و اخلاق نقش دارند و باید از همۀ آنها استفاده شود؛ این بدان معناست که حکمرانی، بینارشته‌ای است؛ یعنی اگر ما در حوزۀ علوم‌انسانی اسلامی تلاش نکنیم و نظریه‌های علوم اسلامی انسانیِ پایه را با رویکرد اسلامی ننویسیم، نمی‌توانیم در حوزۀ حکمرانی اسلامی نظر بدهیم، خیلی کار سنگینی است و این علوم هم درهم‌تنیده هستند. مگر می‌شود کسی نظریۀ حکمرانی فرهنگی بدهد و به اخلاق، فقه، مبانی حکمی، کلامی، فلسفی و الهیاتی توجه نداشته باشد!؟ 🔸بهترین روش حکمرانی، حکمرانی هوش حکمی است. معنای حکمرانی هوش حکمی این است که اگر می‌خواهیم سیاست‌گذاری و تنظیم‌گری و خدمات عمومی داشته باشیم، باید حکمی باشد. یعنی اولاً حکمرانی با علم باشد، نه قبیله‌گرایی حزبی؛ عالمان حکمرانی کنند، نه چون اصول‌گرا یا اصلاح‌طلب هستند. الان حکمرانی در کشور ما قبیله‌گرایی است، نه علم محوری. یک قبیله می‌آید سر کار، سپس قبیلۀ دیگر می‌آید. البته من نمی‌خواهم بگویم این قبایل از عالمان بهره نمی‌برند، اما حیثیت اولیۀ انتخاب، قبیله است. 📝 متن کامل گفتگو: http://ijtihadnet.ir/?p=73929 🆔 https://eitaa.com/ijtihad