در ولادت خورشید پنجم امامت ، امام مُحمّدِ بْنِ علیٌ الْباقر (ع) ،،،،،،،،،،،،،، امشب دلِ آینه نشان دارم بر بالِ ستاره آشیان دارم همسایه ی اهل آسمان گشتم یعنی که مکان در آسمان دارم آن سوی حریم روشن مهتاب یک خانه میان کهکشان دارم عطر از نفسم اگر که می ریزد پیغام بهار در خزان دارم رو سمت مدینه کردم و دیدم یک خیمه به بال عرشیان دارم خورشید به خانه ی دلم آمد ای عشق بیا که میهمان دارم از پرتو نور حضرت باقر در سینه فروغ جاودان دارم با آن که ز قطره کمترم امّا رو جانب بحرِ بیکران دارم آن بحر امام باقر است ای دل کاینگونه زبان دُرّ فشان دارم از یُمن ولادتش در آغوشم سوسنبر و یاس و ارغوان دارم با کسب ولای حضرتش مأویٰ در ساحت روشن جنان دارم دیگر چه نیاز با وجود او بر سایه ی سروِ بوستان دارم با مختصری بضاعت ای "یاسر" بر مدحت او کجا توان دارم ** محمود تاری «یاسر»