وصيتنامه شهید مسعود محمدباقر : سلام بر همه اهل خانه. اين نامه را وقتى مى نويسم كه 6 ساعت مانده به عمليات بزرگ. اين آخرين نامه من است. بچه ها ! من هر چه فكر كردم چيزى به خاطرم نرسيد براى وصيت نامه ام ولى من همين جا چند وصيت مى كنم: اول از نظر معنوى. بچه ها ! من شما را به تقوا در راه خدا دعوت مى كنم و شما را به نظم دعوت مى كنم. بچه ها اگر شهادت نصيبم شد كه افتخار است. حق نداريد يك لحظه گريه كنيد. به خانه شهدا سر بزنيد. اگر من شهيد شدم وقتى سر قبرم مى آييد اول يك حمد و سوره براى تمامى شهدا بفرستيد و بعد سر قبر بهشتى و رجايى برويد. اگر مى خواستيد مرا دفن كنيد قبل از دفن ، مرا به سر قبر پدر ، طالقانى و بهشتى و رجايى و باهنر ببريد تا مرا آنها شفاعت كنند . برادرم و خواهرم به فكر امام زمان باشيد. بخدا اگر كه فكر و دل خود را به دست او بسپاريد او را خواهيد ديد. از نظر مادى من يك كوله پشتى دارم كه 800 تومان خرده پول هست كه شما بايد از تيپ محمد رسول الله گردان مهندس رزمى گروه دستغيب تحويل بگيريد. اميدوارم تمام اهل خانه مرا حلال كنند مخصوصا مامان. اميدوارم مرا حلال كنى ... خواهرم حجاب خود را حفظ كن تا من از تو راضى باشم ... براى تو فقط مى گويم مرا حلال كنى و درست را بخوان تا مشتى باشى بر دهان امريكا ، حميد و سعيد را به تربيت اسلامى بزرگ كنيد كه آنها خوشبختان اين روزگار خواهند شد ... راستى كمك به جبهه يادتان نرود اگر يادتان برود جبهه وا مى ماند يعنى جبهه مَردم. ديگر بس است. اميدوارم كه از اين نامه ناراحت نباشيد و نگران من نباشيد اگر من شهيد شدم به سعادت رسيدم و اگر نشوم خدا خواسته كه زنده بمانم ولى خوب اين وظيفه من بود كه اين را بنويسم. خداحافظ شما به اميد پيروزى حق عليه باطل