3. راهبرد آمریکاییان برای رفع معضل گروگانگیری شامل چه مواردی می­‌شد؟ بعد از اشغال سفارتخانه آمریکا، مقامات آمریکایی انجام یکسری اقدامات نظامی را علیه جمهوری اسلامی ایران، تحت هر شرایطی برنامه‌ریزی نموده بودند. برژینسکی در خاطراتش می­نویسد: «کارتر در دومین نشست کمیته که در 6 نوامبر 1979 برگزار می­شود، سه برنامه اضطراری پیشنهاد می­نماید: یک عملیات نجات گروگان­ها، یک اقدام تلافی‌جویانه در صورت کشته شدن یک یا همه گروگان‌­ها؛ و چنانچه کشور ایران به­ عنوان یک کیان سیاسی مورد تجزیه قرار گرفت، یک واکنش نظامی حول میدان­‌های نفتی در جنوب ایران؛ و در نهم نوامبر 1979/هجدهم آبان 1358 نیز بعد از یک نشست گسترده‌­تر پیرامون راهبرد علیه ایران، ضمن تمهیدات قبلی چنین اعلام کرد: من می­‌خواهم به محض آزاد شدن افرادمان، آن‌ها را تنبیه کنم.» از این رو، بهترین و بالاترین امکانات موجود را پای کار آورده تا خواسته آن‌ها محقق گردد. میلیاردها دلار برای انجام این عملیات هزینه شد و آموزش­های بسیار جدید و فشرده­ای به مرحله اجرا درآمد که تنها در یک مورد، خلبانان هلیکوپترها در شرایط کاملاً مشابه با عملیات، «بیش از 13000 ساعت» در مسیر «یوما» تا «آریزونا» که دارای آب و هوای بیابانی مشابه با ایران بود و تحت همان شرایط عملیاتی، تمرین پروازی داشتند. از سوی دیگر تعداد 50 فروند هواپیمای جنگنده شامل «اف 4»، «اف 14»، «آ ای 6»، «آ ای 7» در ناو نیمیتز را تغییر آرایش ظاهری داده بودند تا با دیگر هواپیماهای مشابه در منطقه و ایران، قابل تشخیص و تفکیک باشند. این جنگنده­‌ها، قوی­ترین هواپیماهای نیروی هوایی آمریکا در آن مقطع زمانی بودند که از قدرت حمل سلاح و دقت تیراندازی بالایی نیز برخوردار بودند. آماده‌سازی این تعداد هواگرد جنگنده برای محقق ساختن اهداف خاصی صورت پذیرفته بود که با عقیم ماندن طرح در صحرای طبس، عملاً منتفی شد و مورد استفاده قرار نگرفتند. بنابراین، تردیدی وجود ندارد که قوه عاقله ایالات متحده در تمامی حوزه­‌های مرتبط و در بالاترین سطح ممکن پای کار آمده بودند تا احتمال موفقیت این عملیات را به بیش از 95 درصد برسانند. منبع:مرکز اسناد انقلاب اسلامی