#خطبه_همام
#درس_چهارم_بخش_دوم
پنجم-« وَ وَقَفُوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ » وگوشهای خودرا وقف دانشی نمودند که برای آنها سودمند است
از منظر قرآن کریم خداوند به انسان چشم وگوش عطا کرد تا علم بیاموزند ونتیجه علم آموزی نیز شکر الهی باشد واگر منجر به شکر الهی نشود جهل مرکب است لذا می فرماید خداوند شمارا از شکم مادران خارج ساخت در حالی که چیزی نمی دانستید وبرای شما گوش وچشم وقلب قرارداد باشد که شکر گزار باشید « وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لا تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ »([1])
علم باید نشانه ای از معلوم داشته باشد ومعلوم واقعی مخلوق الهی ونعمتی از نعمتهای لایزال الهی است پس هرگاه علم بدرستی انسانرا رهنمون شود اورا به سرمنزل شکر منعم خواهد رساند لذا مومن هیچگاه به باطل توجه نمی کند وبدان گوش نمی سپارد « وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّور »([2])
در روایات فراوانی ابتدا به ارزشمند بودن علم اشاره شده است همانطور که حضرت امیرالمومنین علسه السلام می فرماید در شرافت علم همین بس که کسی آنرا خوب نمیداند ادعا میکند ووقتی به او نسبت داده شود خوشحال می شود ودر مذمت جهل همین بس که کسی که جهل در اوهست ازآن بیزرای می جوید « كَفَى بِالْعِلْمِ شَرَفاً أَنْ يَدَّعِيَهُ مَنْ لَا يُحْسِنُهُ وَ يَفْرَحَ إِذَا نُسِبَ إِلَيْهِ وَ كَفَى بِالْجَهْلِ ذَمّاً يَبْرَأُ مِنْهُ مَنْ هُوَ فِيه »([3])
وسپس علم نافع را گوشزد نمودند وفرمودند علم نافع در چهارتا کلمه است 1-اینکه پروردگارت را بشناسی
2-اینکه باتو چه می کند بدانی
3-چیزی ازتو می خواهد را بدانی
4- چه چیزی ترا ازدینت خارج می کند بشناسی
« سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُول وَجَدْتُ عِلْمَ النَّاسِ كُلِّهِمْ فِي أَرْبَعٍ أَوَّلُهَا أَنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ وَ الثَّانِيَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا صَنَعَ بِكَ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا أَرَادَ مِنْكَ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا يُخْرِجُكَ مِنْ دِينِك »([4])
اگر انسانی به چنین علمی دست یافت عالمی میشود که به تعبیر امیرالمومنین علیه السلام تا روزگار باقی است چنین عالمی باقی است جسمش در بین مردم نیست اما یادش وعلمش در بین مردم خواهد بود « الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهْرُ أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِي الْقُلُوبِ مَوْجُودَة »([5])
پس متقین کسانی هستند که گوششان را وقف علمی می کنند که برای آنها سودمند است چیزی که آنهارا برای همیشه زنده نگه میدارد
-نجل:78[1]
-فرقان:72[2]
-بحارلانوار ج 2 ص 29[3]
-بحارالانوار ج 1ص212[4]
-نهج البلاغه حکمت:147[5]
https://eitaa.com/jorenab