فرزاد جهان، نهج البلاغه پژوه و استاد دانشگاه شاهد درباره شفافیت از منظر امیرالمومنین(ع) است که در ادامه می‌خوانید؛ الف- در نهج البلاغه دو نکته اساسی وجود دارد که به صراحت بر شفافیت تأکید ویژه دارد: ۱-علی(ع) در نامه به مالک از تعبیر «وإن ظنت الرعیه بک حیفا فأصحر لهم بعذرک؛ اگر مردم بدگمان شدند و گمان کردند که درباره آن‌ها ستمی روا داشته‌ای عذر و دلیل خود را برای مردم إصحار کن» استفاده می کنند. از این عبارت، قاعده اصحار در حکمرانی به دست می آید. اصحار یا صحراگونگی یعنی مانند صحرا که فضای باز است، همه چیز به صورت شفاف در محضر مردم باشد. ۲-علی(ع) می فرمایند من هیچ چیز به جز اسرار نظامی را پنهان نمی دارم «أن لاأحتجز دونکم سراً إلا فی حرب». بخش اول این عبارت نیز تأکید بر صحراگونگی است و بخش دوم، تخصیصی بر این قاعده کلی است و آن استثناکردن مسائل محرمانه هست. پس اصل بر شفافیت است مگر آنکه با دلیل خارج شود. ب- بر این اساس، ضروری است مذاکرات نهادهای تصمیم گیر شفاف باشد، مگر در خصوص مسائل محرمانه مانند آنچه به صلاحیت افراد مربوط است و یا مسائل نظامی و امنیتی و از این دست. ج- در میان این نهادها، مجلس از همه دارای اهمیت بیشتری است. چرا که موضوع کار آن، مهمترین موضوع کشور است و آن تدوین قانون است که ریل جامعه است و همه چیز در بستر آن رخ می دهد. عمده صلاح کشور به صلاح این نهاد بستگی دارد و عمده فساد کشور نیز به فساد این نهاد ارتباط دارد و شفافیت یا عدم شفافیت آرا نقش کلیدی در فساد و صلاح این نهاد دارد. ادامه دارد