💫 بخش سی و دو 💫 طلبه ی لوله‌كش هادی در كنار درس خواندن برای طلبه ها صحبت ميكرد و به شرايط روز عراق و موقعيت آمريكا و دشمني اين كشور با مسلمانان اشاره ميكرد. حالا ديگر زبان عربی را به خوبی تكلم ميكرد. خيلی از طلبه ها عاشق هادی شده بودند. او با درآمد شخصی خودش بارها دوستان را به خانه ی خودش دعوت ميكرد و برای آنها غذا درست ميكرد. منزل هادی محل رفت و آمد دوستان ايرانی نيز شده بود. در ايام اربعين، خانه را برای اسكان زائران آماده ميكرد و خودش مشغول پخت و پز و پذيرايی از زائران اباعبدالله الحسين (ع) ميشد. برخی از دوستان عراقی هادی ميگفتند: تو نميترسی كه در اين خانه ی بزرگ و قديمی و ترسناك، تك و تنها زندگی ميكنی؟ هادی هم ميگفت: اگر مثل من مدتها كنار خيابان خوابيده بوديد قدر اين خانه را ميدانستيد! بعد از آن رفت و آمد هادی با منازل دوستان طلبه اش بيشتر شد. در اين رفت و آمدها متوجه شد كه بيشتر دوستان طلبه، از خانواده های مستضعف نجف هستند. بسياری از اين خانواده ها در منازلی زندگی ميكنند كه از نيازهای اوليه محروم است. اين خانه ها آب لوله كشی نداشت. با اينكه آب لوله كشی تا مقابل درب خانه آمده بود، اما آنها بضاعت مالی برای لوله كشی نداشتند. اين موضوع بسيار او را رنج ميداد.برای همين به تهران آمد و به سراغ دوستانش رفت. دستگاههای مربوط به لوله كشی را خريد و چند روزی در مغازه ی يكی از دوستانش ماند تا نحوه ی لوله كشی با لوله های جديد پلاستيكی را ياد بگيرد. هر چه را لازم داشت تهيه كرد و راهی نجف شد. حالا صبح تا عصر در كلاس درس مشغول بود و بعد از ظهرها لوله تهيه ميكرد و به خانه ی طلبه های نجف ميرفت. از خود طلبه ها كمك ميگرفت و منازل مردم مستضعف، ولی مؤمن نجف را لوله كشی آب ميكرد. خستگی برای اين جوان معنا نداشت. از صبح زود تا ظهر سر كلاس بود.بعد هم كمی غذا ميخورد و سوار بر دوچرخه ای كه تازه خريده بود راهی ميشد و در خانه های مردم مشغول كار ميشد. برخی از دوستان هادی نميفهميدند! يعنی نميتوانستند تصور كنند كه يك طلبه كه قرار است لباس روحانی بپوشد چرا اين كارها را انجام ميدهد؟! برخی فكر ميكردند كه لباس روحانيت يعنی آهسته قدم برداشتن و ذكر گفتن و دعا كردن و... برای همين به او ايراد ميگرفتند. حتی برخی ها به اينکه او با دوچرخه به حوزه می آيد ايراد ميگرفتند! اما آنها كه با روحيات هادی آشنا بودند ميفهميدند كه او اسلام واقعی را شناخته. هادی اعتقاد داشت كه لباس روحانيت يعنی لباس خدمت به اسلام و مسلمين به هر نحو ممكن. با اينكه فقط دو سال از حضور هادی در نجف ميگذشت اما دوستان زيادی پيدا كرده بود. برخی جوانان طلبه، كه كاری جز مطالعه و درس و بحث نداشتند، با تعجب به كارهای هادی نگاه ميكردند. او در هر كاری كه وارد ميشد به بهترين نحو عمل ميكرد. كم كم خيلی ها فهميدند كه هادی در كنار درس مشغول لوله كشی آب برای خانه های مردم محروم شده. هادی با اين كار كه بيشتر مخفيانه انجام ميشد خدمت بزرگی به خانواده های طلبه ميكرد. اخلاص و تقوا و ايمان هادی اثر خود را گذاشته بود. او هر جا ميرفت ميخواست گمنام باشد. هيچ گاه از خودش حرفی نميزد. هرگز نديديم كه به خاطر پول كاری را انجام دهد. اما خدا محبت او را به دل همه انداخته بود. بعد از شهادت همه از اخلاص او ميگفتند. چندين نفر را ميشناختم که در تشييع هادی شرکت کردند و ميگفتند: ما مديون اين جوان هستيم و بعد به لوله کشی آب منزلشان اشاره ميکردند. هادب غير از حوزه هر جای ديگر هم كه وارد ميشد بهترين نظرات را ارائه ميكرد. در مسائل امنيتی به خاطر تجربه بسيج و فتنه 1388 بسيار مسلط بود. از طرفی ديدگاه های فرهنگی او به جهت تجربه ی فعاليت در مسجد بسيار موثر بود. شايد به همين خاطر بود كه مسئولان حشد الشعبی به اين طلبه ی ايرانی بسيار علاقه پيدا كردند. رفت و آمد هادی با نيروهای مردمی زياد شده بود. او به كار هنری و ساخت فيلم علاقه داشت و اين روند را بين نيروهای حشد الشعبی گسترش داد. #قصه_شب #بخش_سی_و_دو #پسرک_فلافل_فروش #کتاب_بخوانیم