◻️صبر و ظفر هر دو دوستان قدیم‌اند 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در روایتی از صلی‌الله علیه و آله چنین نقل شده است: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ مَعَالِیَ الأُمُورِ وَ یَکرَهُ سَفسَافَهَا؛ خداوند متعال كارهاى والا و شريف را دوست دارد و كارهاى پست و حقير را خوش ندارد این حدیث بدان معناست که خداوند دوست دارد بندگانش آرمان‌های بلند و اهداف متعالی داشته باشند. به کم راضی نباشند. اهداف نزدیک و دم‌دستی را دنبال نکنند. قله‌ها را ببینند. به دنبال فتح قله‌ها باشند. همواره افق‌های دوردست‌ را نگاه کنند. خود را برای فتوحات بزرگ آماده کنند. به امور پست و حقیر اکتفا نکنند. تنگ‌نظر و نزدیک‌بین نباشند. به جاده‌های همواره دلخوش نباشند. و در حدیثی از علیه السلام آمده است که راه دستیابی به آرمان‌ها و اهداف بلند، «صبر و بردباری» است: بِالصَّبرِ تُدرَکُ مَعَالِی الأُمُور؛ با صبر است كه امور والا فراچنگ آيند. استقامت و پایداری راه پیروزی و رستگاری است. از سنت‌های حاکم بر این جهان آن است که بدون تحمل سختی‌ها، وصول به قله‌ها ممکن نیست. برای رسیدن به قله‌ها باید راه‌های باریک و پرخطر را پیمود. پستی و بلندی‌های کوه‌ها و تپه‌ها را طی کرد. با حرکت در مسیر مستقیم نمی‌توان به قله رسید. راه را باید زیگزاگی پیمود. در حکمتی دیگر از امیرمؤمنان چنین می‌خوانیم: لَا يَعْدَمُ الصَّبُورُ الظَّفَرَ وَ إِنْ طَالَ بِهِ الزَّمَانُ؛ انسان شكيبا، پيروزى را از دست نمى‌دهد، هر چند زمان آن طولانى شود.