💢با این حساب نسبت به آیه موردِ سوال گفته می شود: 🔸متکلّم بلیغ با بیان کلمه 《قادر》 در آیه ۳۷ سوره مبارکه انعام یعنی:《قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ》،درصدد طرحِ #حدوث و تجلّیِ وصفِ قدرت می باشد نه #ثبوت وصف قدرت زیرا اگر در این آیه، خداوند متعال درصدد بیان ثبوت وصف قدرت بود، آن گاه می بایست از وزن صفه مشبّهه بهره می بُرد و می فرمود: {قُلْ إِنَّ اللَّهَ #قدیر عَلَىٰٓ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً ...ُ} لکن از وزن صفه مشبّهه استفاده ننموده است زیرا اساساً درصدد بیان حدوث و تجلّی قدرت است کما این که زمانی که درصدد طرح ثبوتِ وصف قدرت باشد، از وزن صفه مشبّهه بهره می برند مثلاً در آیه شریفه ۲۰ سوره مبارکه بقره که آمده است:《 إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ》، از آن جهت که ایشان درصدد طرح ثبوت وصف قدرت است، از وزن 《فعیل》 که گویای مفادّ ثبوتی است بهره برده اند؛ #مضاف بر این که اگر کلمه {قادر} و کلمه {قدیر} در دو آیه فوق را صفه مشبّهه بدانیم، آن گاه خلاف مقتضای وضع هیئات را مرتکب می شویم یعنی مقتضای وضع هیئات، گویای آن است که هر کلمه ای که از متکلّم بلیغ صادر می شود، گویای معنایی خاصّ است که این امر با صفه مشبّهه دانستن {قادر} و {قدیر}، ثابت نمی شود؛ از طرفی دیگر ظهور کلمه {قادر} و {قدیر}، نشان دهنده آن است که دو معنا (قادر: معنا حدوثی؛ قدیر: معنای ثبوتی) را بیان می کنند نه یک معنا (معنای ثبوتی) فتامّل. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯