آمریکایی‌ها مدام اتهام می‌زدند که شما به دنبال کشتن وقت هستید؛ پیشنهاد هیئت ایران این بود که یک توافق کلی مانند لوزان امضا شود سپس بر روی جزئیات فنی بحث شود. دلیل طرح گام به گام این است که در دستورالعمل ابلاغی به هیئت مذاکره کننده ایرانی تاکید شده که باید ضمانت اجرایی و قابل اعتماد مرحله به مرحله اخذ شود و تهران هیچ اقدام پیش‌دستانه‌ای را نمی‌پذیرد. این مسئله از دو جهت اهمیت دارد: ۱. دریافت تضمین و منفعت مرحله ای باعث می‌شود حریف نتواند با یک مرحله، اعلام دستاورد و پیروزی کرده و مراحل بعدی را رها سازد. ۲. یکی از مشکلات همیشگی ما در مذاکرات، متفاوت بودن جنس تعهدات ایران و آمریکا از اساس است‌. توضیح اینکه، برای مثال فرض کنید ایران می‌پذیرد درصد غنی‌سازی اورانیوم خود را کاهش دهد یا ذخایر اورانیوم را جمع آوری و پلمپ کند. این نیازمند فرایندی طولانی و فنی است که طی آن بازرسان آژانس باید حضور داشته باشند و فرایند فنی کاهش درصد غنی‌سازی در کل زنجیره اِعمال شود و یا ذخایر، طی فرایندی سخت‌تر جمع‌آوری، مهر و موم و تحت استانداردهایی در سالنی خاص ذخیره یا به کشوری ثالث منتقل شوند. می‌توانید تصور کنید که این فرایندها چند ساعت یا چند روز طول می‌کشد. این در حالی است که تعهدات آمریکا مبنی بر لغو یا تعلیق یا ویو کردن تحریم‌ها یا قطعنامه‌ها با صدور یک امضا یا دستور اجرایی رئیس جمهور آمریکا انجام می‌شود که شاید ساعتی بیشتر طول نبرد‌. همین جنس ایفای تعهدات باعث اختلافات عمیقی در هر مذاکره می‌شود.   ✅خط آخر @Khaate_Akhar