🔰 حتما تاکنون واژه های: فسخ ،انفساخ و تفاسخ(یا اقاله) را شنیده اید. ❎ هریک از این واژه ها در قرارداد ها معانی مختلفی دارند که اشتباه در به کاربردن هریک از این اصطلاحات ،آثار حقوقی خاص خودشان را در پی دارند. ✅فسخ: فسخ در لغت به معنای نقض، زایل گردانیدن، تباه كردن و شكستن آمده است. فسخ كه به آن انحلال ارادی قرارداد نیز گفته می‌شود، در اصطلاح حقوقی عبارت است از پایان دادن حقوقی به قرارداد به وسیله‌ی یكی از دو طرف قرارداد یا شخص ثالث. درقرارداد ممکن است برای یکی ازطرفین قرارداد و یا شخص ثالث《حق فسخ یا خیارفسخ》قرار داده شود. مثلاً اگر خریدار یکی از چکهای مورد تعهد خویش را پاس نکند فروشنده حق فسخ قرارداد را دارد. در نتیجه این شخص حق بر هم زدن معامله را درصورت وجود شرایط قانونی دارد. ✅ انفساخ (یا منفسخ) یعنی بر هم خوردن خود بخودی قرارداد ، بدون اراده طرفین قرارداد، یا همان انحلال قهری قرارداد. مثلاً اگر در قرارداد شرط شود، که یکی ازطرفین قرارداد( مثلاً خریدار )، به فلان تعهد خود عمل ننماید (بطور مثال چک را در موعد مقرر پرداخت نکند)، قرارداد منفسخ می شود. در این صورت، به محض برگشت خوردن چک خریدار، قرارداد به صورت خودکار از بین می رود و دیگر نیاز نیست فروشنده به خریدار اعلام نماید که قصد استفاده از شرط منفسخ شدن قرارداد را دارد. 🔶تفاسخ(یا اقاله): اقاله یا تفاسخ، یکی از راه های برهم زدن عقود و قراردادهای لازم بوده و به معنای رضایت دو طرف، برای برهم زدن عقد واقع شده می باشد. در اقاله، هر دو طرف قرارداد، با رضایت، اراده خود را به برهم زدن، اعلام کرده و چنانچه، ثمن و مبیعی نیز رد و بدل شده باشد، بازگردانده خواهد شد. ✍ مصطفی فرخشاهی/کارشناس ارشد حقوق خصوصی 🔻به کانال بپیوندید 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1325006849C0979322a1c