چرا باید خانواده را نهاد اصلی آموزش و تربیت فرزندان دانست و مهارت های والدین را افزایش داد ؟ (توضیح کوتاه از زاویه بررسی کمی کیفی) اگر تعداد دانش آموزان ایران را ۱۵ میلیون نفر فرض کنیم و در بهترین حالت به جهت نزدیک شدن به عدالت آموزشی و رشد کیفیت مدارس تعداد ۱ میلیون معلم هم داشته باشیم ، به هر معلم ۱۵ نفر دانش آموز می رسد که این فقط یک فرضیه است و همگان می دانند که در واقعیت این شرایط به راحتی محقق نخواهد شد در زمانه ما وضعیت به گونه ای است که والدین خوشبختی دانش آموز خود را از مدارس و دانشگاه های کشور متوقع هستند در حالی که حتی اگر برای هر ۱۵ دانش آموز یک معلم اختصاصی هم داشته باشیم باز هم معلوم نیست آن معلم بتواند تمام اهداف آموزشی تربیتی را در کلاس درس خود اجرا کند از همین جهت قطعا اگر بخواهیم با منطق خودمان و همچنین تأکید اسلام بر خانواده محوری عرصه آموزش پرورش را متحول کنیم باید طی یک برنامه ریزی بلند مدت برای والدین نیز نقش جدی آموزشی تربیتی لحاظ کرد و مدرسه را بازوی خانواده دانست تا به اهداف آموزشی و تربیتی نظام تعلیم تربیت نزدیک تر شویم و نسل توانمندتری را برای آینده کشورمان تحویل دهیم