خاطره: وقتی #مهدی بزرگ شد موقع #جنگ بود من رفتم #ماموریت تا من برگردم رفته بود #جبهه ولی برای بار دوم #رضایت پدر را خواسته بودند آمد اداره اجازه میخواست که جبهه برود من رضایت نمی دانم خدا بیامرز #شهید محمد پیرو مسول ما در نهضت سوادآموزی بود. گفت: این بچه را نمیتوان نگه داشت بگذارید به #جبهه برود. مهدی گفت: این #زنان و و #دختران که در #خرمشهر و #قصرشیرین توسط عراقی ها اسیر میشوند #ناموس شما نیستند شما به من بگوید یک بار جواب بدهید تا من قانع بشوم حتما باید #ناموس خودتان باشد من فقط به خاطر اینکه زنان و دختران را #اسیر می کنند و عراق می برند میخواهم به جبهه بروم. بلاخره رضایت دادم که به جبهه برود. گفتم این #شناسنامه و این اثر انگشتم و بلاخره رضایت دادم. هر وقت #دعای_کمیل می رفت وقتی برمی گشت در نمیزد از بالای دیوار به خانه می آمد. میگفتم چرا از رو دیوار به خانه می آیی میگفت برای اینکه مادرم ناراحت نشود. خودم هم زمان #انقلاب به مهدی می رفتیم شعار می نوشتیم همراه آقای محمد باقر رحیمی و قاسم جهان آرا. او روی دیوار می نوشت ومن نور می انداختم روی دیوار و مهدی دستهایش را توی رنگ می کرد و نشانه #شهادت را روی دیوار هک می کرد همیشه توی نامه هایش مینوشت #امام را تنها نگذارید. من قبل از #انقلاب توسط ساواکی ها به زندان افتادم ( #زندان #زنجان ) و همیشه مهدی میگفت: یادت بابا سواکی ها شما رو دستگیر کردند وچقدر شکنجه دادند. زیرا مهدی را با من دستگیر کرده بودند و وقتی مرا #شکنجه می دادند مهدی در آن جا می دید و سرش را به زمین می کوبید و می گفت: بابام رو کشتین. #پدرشهید