✅بخش۳ در روایتی از امام رضا علیه‌السلام مي‌خوانيم:«آن كس كه گناه را نشر دهد، خوار شده و آن كس كه گناه را پنهان كند، مشمول آمرزش الهي است.» 🥀اصولا گناه همچون آتش است. هنگامي كه اين آتش در نقطه‌اي از جامعه روشن شود، بايد بكوشيم كه خاموش يا دست كم محاصره گردد؛ 🌑اما اگر به آتش دامن بزنيم و آن را از نقطه‌اي به نقطه ديگر ببريم، حريق همه جا را فرا خواهد گرفت و كسي قادر به مهار آن نخواهد بود. ⭕️از اين گذشته، عظمت گناه در نظر عامه مردم و حفظ ظاهر جامعه از آلودگي‌ها، خود سد بزرگي در برابر فساد است. 💢در حديثي از پيامبر (ص) مي‌خوانيم: «كسي كه كار زشتي را نشر دهد، همانند كسي است كه اولين بار (در عالم) به آن اقدام كرده است.» 💢در حديث ديگري از امام كاظم (ع) مي‌خوانيم كه مردي خدمتش آمد و عرض كرد: فدايت شوم؛ از يكي از برادران ديني كاري نقل كردند كه من آن را ناخوش داشتم. از خودش پرسيدم، انكار كرد، در حاليكه جمعي از افراد مورد اعتماد، اين مطلب را از او نقل كرده‌اند. 💟امام فرمود: «گوش و چشم خود را در مقابل برادر مسلمانت تكذيب كن. حتي اگر پنجاه نفر سوگند خوردند كه او كاري كرده و او بگويد نكرده‌ام، از او بپذير و از آنها نپذير. ❌هرگز چيزي كه مايه عيب و ننگ اوست و شخصيتش را از ميان مي‌برد. در جامعه پخش مكن كه از آنها خواهي بود كه خداوند درباره آنها فرمود: «ان الذين يحبون أن تشيع الفاحشه ...» ⭕️البته موضوع، استثناهايي مانند شهادت در دادگاه دارد؛ يا مواردي كه براي نهي از منكر راهي جز پرده برداشتن از زشت كاري يك نفر وجود ندارد. @kosar3