-۳ 🔴مدل مردمی کنشگری جلیلی، تنه‌به‌تنه‌ی ساختارهای رسمی حاکمیت 🔸مدل سیاست‌ورزی ویژه‌ی در سپهر حکمرانی انقلاب اسلامی تقریبا بی‌بدیل و شایسته‌ی تحسین است. 🔸٨ سال سفر به ١٢٠ نقطه‌ی ایران جهت شناسایی و لمس مشکلات مردم و البته احصاء ظرفیت‌های بالقوه‌ی بومی و ملی و همچنین برگزاری بیش از ١٠٠٠ جلسه با نخبگان و صاحب‌نظران برای یافتن راه‌حل‌های موشکافانه و تدوین برنامه‌های همه‌جانبه، او را فراتر از یک رجل سیاسی و در جایگاه بنیانگذار یک نهضت مردمی نشانده است. 🔸اگر عینک تبلیغات انتخاباتی را از چشم برداریم و فارغ از نتیجه‌ی انتخابات، مدل کنشگری سعید جلیلی را مورد واکاوی و ارزیابی قرار دهیم، درس‌های بسیاری برای آموختن دارد. 🔸شاید بدیهی به نظر برسد که جلیلی در جایگاه عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام یا شورای عالی امنیت ملی، مسئولیتی متمرکز و تعریف شده داشته و مأموریتی ایران‌شمول و مردم‌پایه برای او تعریف نشده باشد. اما مسئولیت نانوشته‌ی کارگزاران اسلامی حکم می‌کند که جلیلی برای ایفای رسالت مغزافزاری خود، همه‌ی ظرفیت‌های کشور را از نزدیک شناسایی و ادراک کند. 🔺این نوع نگاه و مأموریت لزوما مختص زمامداران نیست و اگر چنین اندیشه و رویکردی در بدنه‌ی مردمی حاکمیت نیز رسوخ کند، مردم‌سالاری به معنای واقعی کلمه محقق می‌شود. تصور کنید گروهی از جوانان در شهر و استان خود برای شناسایی مزیت‌ها و پتانسیل‌ها و چالش‌ها و مشکلات، تور جهادی راه بیندازند و با مردم و مسئولین منطقه‌ای و کشوری نشست و برخاست کنند و با شبکه‌ای از کارشناسان و ایده‌پردازان برای راه‌حل‌یابی جهت رفع مشکلات و بالفعل کردن بالقوه‌ها رایزنی کرده و برنامه‌های راهبردی و اجرائی تدوین کنند. آیا یک جهش تحولی در توسعه‌ی منطقه رخ نمی‌دهد؟ آیا مدیران منطقه‌ای و کشوری در رسیدگی به اولویت‌ها از سردرگمی خارج نمی‌شوند. آیا تبعیض‌ها فروکش نمی‌کند و رسیدگی‌ها عادلانه‌تر نمی‌شود؟ آیا نقاط آسیب و بحران بهتر شناسایی نمی‌شوند؟ فرجام هرچه باشد، ما برای حکمرانی بهتر به جنبش جلیلی نیاز داریم. ✍‌‌ https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648