#قسمت_سوم در گوشه ای دیگر وسایل نقلیه ی غیر موتوری به بچه ها چشمک میزنند و همین چشمک هم کارساز می‌شود و کارمان در می آید هر کدام یکی را برداشته و در کوچه مشغول بازی می شوند و از آنجا که انگار قرار نیست تا زمین نخورند آرام نگیگیرند یکی بعد از دیگری محکم به زمین می‌خورد هنوز یکی را بر می داری تا غبار از سر رویش بزدایی و آرامش کنی میبینی صدای آن یکی تا خانه هشتمین همسایه رسیده است اینها را ساکت می کنی آن دیگری قهر می‌کند و می‌گوید نمی‌خواهد ادامه دهد و قصد دارد تا صبح توی همین کوچه بنشیند و مادرش هم می گوید بنشین پسرم فقط یادت باشد علف هایی که زیر پایت سبز شد را آبیاری کنی مبادا خشک شوند، چند قدمی دور نشده‌ایم که می‌بینیم مثل جوجه اردک های مغرور دنبالمان می‌آید و ی " اصلاً نترسیدم خودم دلم خواست اومدم" خاصی در چشمانش موج می زند. وقت صدقه دادن که رد شده اما با این همه گرفتاری از دستمان در رفته بود و حالا با بلند شدن پشت سر هم صدای گریه بچه ها اگر نیندازیم فرشته های حاضر و ناظر می‌گویند بابا اینا دیگه چقدر چغرن تو صدقه دادن رسیدیم به اول خیابان شریعتمداری بماند که با وجود مثبت ۳۰ سال سن هنوز هم تشخیص اول و آخر این خیابان برایم دشوار است بسم‌الله می‌گوییم وارد گود میشویم مادر و دختری بدحجاب از جلویمان در می‌آیند و وقتش رسیده است که دل را به دریا زد دعوا که نداریم می‌خواهیم گل بدهیم اما چه بگوییم ترس از اینکه بگویند نکند ممنوعیت تبلیغات را نقض کرده ایم و اینکه چگونه بگوییم که چنین برداشتی نشود هم خودش داستانی دارد گل اول را می‌دهیم و بلافاصله بروشوری که روی صفحه اول آن سردار دارد به همه مان لبخند می‌زند را ضمیمه ی گل می‌کنیم و می‌گوییم" این از طرف شخص خاص و برای تبلیغ شخص خاصی نیست این گل فقط برای حضور در پای صندوق‌های رای هست گل برای مشارکت حداکثری امیدواریم روز جمعه پای صندوق‌های رای ببینیمتون" جمله ها تمام شدند حال منتظر عکس العمل هستیم در آنی و کمتر از آنی گل از گلشان می‌شکفدو میگویند:" رای دادن که وظیفه مونه ممنون ازتون به خاطر این گل" و ما انگار که تازه دل و جرأت پیدا کردیم از هم جدا می شویم و هر کدام با یک دسته گل و بروشور می رویم و جلوی رهگذر های شبانه ساعت ۲۲ و ۳۰ دقیقه بیست و ششم خرداد را می گیریم.