ساده ام، امّا درونِ شعرِ او چون شاخِ تاک... چهره ام آرام اما درد دارم سینه چاک... سر به آسایش ندارم، یک زنم، آسیمه وار... هم گُمم در خاطراتش، هم گُمم در قعرِ خاک... حرف دارم..بغضِ او بندد ولی راهِ دهان، شرحِ داغم وا کنم عالم بگرید سوز° ناک... چشمِ شب بر گریه هایم می دهد هر دم گواه... ساختم از عشقِ او صد شعرِ خون با اشکِ پاک... سالکم آن چشمِ چون ماهی که دنیا را نخواست، راهوارم بر مدارِ رویِ شمسی تاب° ناک... عمر و عشقم بی نصیب از بودنش گردیده ...لیک، مرگ میخواهم مثالش مرگِ بی نام وپلاک... (مهدیه_گودرزی) @mahdiyegoodarzi ۱۰۷—