🕊 چکیده مباحث سلسله جلسات #لذت_زیستن 🔸 سخنران: حجت‌الاسلام دکتر نقی‌لو 📆 شنبه ها ساعت ۱۸ 🕌 شبستان مسجد طه 🌱 انسان تنها و رها شده نیست... ادامه سوره بلد: ایحسب ان لن یقدر علیه احد؟ آیا انسان گمان می کند، کسی بر او قدرت ندارد و نمی تواند او را نجات دهد؟ یقول اهلکت مالا لبدا* می گوید مال زیادی را تلف کرده است. ایحسب ان لم یره احد* آیا او گمان می کند کسی او را نمی بیند و هر کار خوبی که بکند در این عالم هستی گم می شود؟ الم نجعل له عینین* و لسانا و شفتین* و هدیناه النجدین* ما قدرت تشخیص، چشم و گوش و... به او دادیم فلا اقتحم العقبه* اما او مسیر سخت قله را انتخاب نکرد و شتابان به سمت این گردنه روانه نشد. (اقتحام: با توجه به این امکانات انتظار این است که با ولع و سرعت و شتاب و ذوق به سمت مسیر سخت قله برود اما نرفت) و ما ادراک ما العقبه* فک الرقبه* او اطعام فی یوم ذی مسغبه* یتیما ذا مقربه* او مسکینا ذا متربه* و تو چه می دانی عقبه چیست؟ تلاش برای آزادی انسان های در بند، یا اطعام در روز قحطی به یتیمی که از خویشان توست یا مسکینی که پناهی جز خاک ندارد. ثم کان من الذین آمنوا... سپس تازه مومن می شوی. 🍃🍃🍃 ⚡️و اما رنج: گاهی رنج به معنای بیچارگی است اما گاهی هم با انتخاب قله های بلندتر، رنج بیشتری را به جان میخری که معنای آن این بار بیچارگی و فلاکت نیست. آن لذتی که یک کوهنورد حرفه ای با نزدیک شدن به قله و پنجه درافکندن با سختی ها می برد، رنج او را به مراتب کمتر از رنج آن کسی می کند که در قعر دره مانده است. همین که او امیدی به رهایی ندارد، رنجی در رنج هایش است. رشد آنجایی آغاز می شود که «نیازی» وجود داشته باشد. در تربیت فرزند هم اگر همه چیز را برای فرزندت تامین کردی او را از لذت یافتن و رسیدن محروم کرده ای و این آنقدر مهلک است که او را به پوچی خواهد کشاند. «لذت رسیدن» به زندگی معنا می دهد. کسی که هیچ وقت برای رسیدن نجنگیده، ادامه زندگی برایش بی معنا خواهد شد. رفاه مساوی با لذت نیست. فقر و غنا امری درونی است. چه بسیار ثروتمندانی که حس فقر دارند. 🔥 داستان آتش و سایه ها: افلاطون می گوید: انسان هایی را تصور کنید که در غاری پشت به دهانه غار و روبه روی دیوار نشسته اند. بیرون غار آتشی روشن است که سایه هر آنچه از دهانه غار عبور می کند (انسان ها، حیوانات یا درختان) را روی دیوار روبرو می اندازد. ما مثل همان انسانها در غار مشغول تماشای سایه هاییم و فکر میکنیم واقعیتی جز سایه ها نیست. اگر او را ناگهان بیرون ببریم، روشنایی چشمانش را می زند و سریع به گوشه غار می خزد تا در امان باشد، پس باید آرام آرام او را به سوی نور برد تا چشمانش عادت کند. خداوند هم پیامبران را به لسان قومشان فرستاد تا آنها را به پوچی شان متذکر شوند. قرآن حقایق را بیان می کند، نه مفاهیم را. حقایق چشیدنی، حس کردنی و دیدنی هستند و نه فهمیدنی و مسیر بازگشت ما برای رویارویی با حقیقت نیز یک مسیر واقعی است. قوانین شریعت و کتاب مقدس برای این آمده تا فرایند روبرو شدن ما با حقایق را تسهیل کند. دینی که قرآن از آن سخن می گوید، یک دین اجتماعی شورانگیز است و دینی که ما القا می کنیم، یک دین فردی بی خاصیت! #جلسه_هشتم ۱۴۰۳/۹/۱۰ ┄┅═══✼✨✼═══┅┄ مدرسه دانشجویی سدید 📚 🆔 @SADIDzums