لحظه‌ایی که؛ غریب و تنها و وحشت زده، بی هیچ یاوَر و فریاد رسی میونِ تاریکیِ قبر فرو رفته‌ایم؛ از درِ رحمتت به ما بنگر خدایِ رحیم. |مِنْ رَحْمَتِکَ رَحْمَهً یَسْتَغْنِی بِهَا عَنْ رَحْمَهِ مَنْ سِوَاکَ| به غربتمون رحم کن و به دادِ تنهایی‌مون برس. ای همدمِ وقتِ وحشت، ای آرامش دهنده‌یِ غفور ما رو هم مشمولِ شفاعت بهترین‌ مخلوقاتت قرار بده، یه کاری کن تا ماهم با همه‌ی کم کاستی‌هایی که تو مسیر بندگیت داشتیم، بشیم اون بنده‌ی به مقصد رسیده‌‌ات. زهرا سادات