🔷اساس راه به خود پرداختن است، بعد به دیگران رسیدن🔷 🔹طهارت نفْسِ انسان بر هر چيز مقدّم است، و انسان حقّ ندارد به جهت رعايت مصالحِ خارجيّه، خودش را آلوده نمايد. 🔹زيرا تطهير و تزكيه نفس در فعل و حال، مورد طلب و سوال و مؤاخذه مى باشد؛ امّا رسيدگى به امور اجتماعى و سعىِ در حوائج مردم و تدريس و كسب و امثالُها، امورى است كه در صورت امكان مورد بازخواست و بازپرسى واقع مى شود، نه در هر صورت؛ گرچه در شرائط غير ممكنه باشد. 🔹در اين صورت اگر كسى می داند و مى بيند در اثر وارد شدن در اين امور، نفْسش آلوده نمى شود، و از ترقّى و تكامل و توحيد و ايمان و ايقان و اطمينان خاطر و سكون دل و انديشه باز نمى ماند، مسلّماً بر او لازم است كه به حوائج خلق خدا، على قدر الإمكان، قيام و اقدام نمايد؛ 🔹و امّا اگر ديد كه دخول در اين امور، مستلزم از كيسه خوردن است و سرمايه هاى الهى را از دست دادن است، يعنى مستلزم غفلت از خدا، و گيج و منگ شدن در امور دنيا و زخارف آن، و غوطه خوردن در عالم كثرات است، در اين فرض بر او جائز نيست كه خود را بدين امور بفروشد و مبادله نمايد. 📝. علامه طهرانی رضوان اللَه علیه. 📚. #روح_مجرد، ص 636. #سلوک #مراقبه @maktabe_vahy 🌼..🌼..🌼..🌼