📜 عنوان: بازگشت به مختصات بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ما گاهی در زندگی، مسیری را می‌رویم که خودمان انتخابش نکرده‌ایم، اما آن‌قدر درگیر می‌شویم که فراموش می‌کنیم کجا بودیم و چرا اصلاً راه افتادیم. در این لحظات، خداوند مثل پدری مهربان، با زبانی آرام و دلسوزانه صدا می‌زند: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا (ای کسانی که ایمان آورده‌اید! توبه کنید، توبه‌ای خالصانه) سوره تحریم، آیه ۸ این صدا، صدای بازگشت است. اما نه بازگشت خجالت‌زده‌ی گناهکار؛ بلکه بازگشت آگاهانه‌ی یک مؤمنِ مسئول. بازگشت به مختصات اصلی بندگی. ✨ بخش اول: بعد فردی – توبه‌ نَصوح یعنی چه؟ "توبه نَصوح" یعنی برگشتنی از سر صداقت. نه فقط برای پاک‌شدن، بلکه برای تغییر کردن. یعنی دیگر آن آدمِ قبل نباشی. اشتباه گذشته را تکرار نکنی. یعنی همان‌قدر که برای گناه کردن "جدی" بودی، برای خوب شدن هم جدی باشی. چرا خدا با صراحت مؤمنان را دعوت به توبه می‌کند؟ چون گناه فقط یک پرونده‌ی فردی نیست، یک بیماری جمعی می‌سازد. وقتی مردم توبه نمی‌کنند، فساد تبدیل به "عرف" می‌شود. و وقتی توبه کنند، جامعه نفس می‌کشد. 🏛️ بخش دوم: بعد اجتماعی – توبه یک جامعه، احیای وجدان جمعی است در نگاه قرآنی، جامعه‌ای که خطا کرده هم می‌تواند توبه کند؛ اما نه با شعار، بلکه با بازگشت به ارزش‌ها. امروز اگر جامعه‌ای گرفتار فساد اداری، دروغ سیاسی، تفرقه‌ی داخلی، یا بی‌خیالی نسبت به عدالت و ولایت شده باشد، راه نجات فقط یک چیز است: توبه نَصوح. یعنی پاک‌سازی جدی. یعنی مسئولانی که اشتباهاتشان را بپذیرند، مردم را ببینند، برای رضای خدا تصمیم بگیرند، نه منافع شخصی و جناحی. یعنی مردمی که دین را به اسم دیندارها نسنجند، بلکه با معیار حق حرکت کنند. توبه‌ی اجتماعی، یعنی بازسازی وجدان جمعی یعنی دوباره حساس شدن نسبت به دروغ، نسبت به حق‌الناس، و... ما اگر انقلاب کردیم، برای این بود که ولایتِ طاغوت را کنار بگذاریم و به ولایت الهی برگردیم. اگر از این مسیر منحرف شویم، هرچقدر هم که ساختار داشته باشیم، باز هم محتوا خالی می‌ماند. مسئولیت‌پذیری و ولایت‌پذیری، دو ستون توبه اجتماعی‌اند. وقتی مردم در صحنه‌اند، اما ولایت تنهاست، یعنی هنوز توبه نکرده‌ایم. وقتی عدالت مطالبه نمی‌شود، یعنی هنوز نَصوح نشده‌ایم. توبه، نشانه ضعف نیست! نشانه‌ی این است که انسان هنوز دلش می‌خواهد درست زندگی کند. جامعه‌ای که می‌خواهد بر پایه‌ی فطرت حرکت کند، باید شجاعت اصلاح داشته باشد. امروز، کشور ما بیش از هر زمان دیگری، به توبه نَصوح نیاز دارد. نه فقط از گناهان فردی، بلکه از اشتباهات ساختاری، از رهاکردن آرمان‌ها، از فراموش‌کردن خون شهدا. وقت آن است که برگردیم به مختصات اول انقلاب؛ به ایمان صادق، به عدالت، به مردمی بودن، به اخلاص. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani