منبرک قرآنی 🌿
📜 عنوان: و آنچه او می‌بخشد، فراتر از خواستنِ ماست... بسم الله الرحمن الرحیم در میان تمام چیزهایی که انسان در زندگی برای خودش می‌خواهد و نمی‌خواهد، چیزهایی هست که خدا فقط می‌بخشد. بدون پرسش، بدون معامله، بدون قاعده‌ای که ما بفهمیم. قرآن می‌فرماید: يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ الذُّكُورُ (شوری، آیه ۴۹) "او به هر که بخواهد دختر عطا می‌کند، و به هر که بخواهد پسر." این آیه نه فقط درباره فرزند داشتن است، بلکه درباره خودِ نظام الهی اعطاست؛ یعنی آنچه داری، داشته‌ای چون او خواسته؛ و آنچه نداری، نداشته‌ای چون او نخواسته... و این جمله، اگر بفهمی‌اش، زندگی‌ات را آرام می‌کند. ✨ بخش فردی: هدیه‌ای به نام فرزند، امتحانی به نام امانت فرزند، فقط یک نعمت نیست؛ یک امتحان است، یک امانت است، یک مأموریت است. خدا در این آیه، اول از دختر یاد می‌کند؛ چرا؟ چون در بسیاری از جوامع، حتی در دوران جاهلیت مدرن، دختر را کم‌ارزش می‌دانند؛ اما خدا عمداً با "إناثًا" آغاز می‌کند تا بفهمانی: آنچه من می‌دهم، ارزش دارد چون از من است، نه چون شما چه تصوری از آن دارید. اگر امروز دختری داری، بدان که خدا به تو چیزی داده که در دلش محبت، وفا، لطافت و عمق است. اگر پسری داری، بدانی که قدرت و غیرت و صلابتش، باید در مسیر خدا خرج شود. و اگر نداری، یعنی هنوز وقتِ این امانت نرسیده، نه اینکه تو از نظر خدا کم‌تر باشی. 🏛 بخش اجتماعی: ارزش انسان، نه در جنسیت؛ که در مسئولیت جامعه‌ای که ارزش انسان را به ظاهرش گره بزند، به جایی می‌رسد که امروز غرب رسیده؛ جایی که دختران و زنان را ابزار مصرف و تزیین کرده‌اند، و پسران را برده شهوت، خشونت یا پول. اما انقلاب اسلامی آمد تا بگوید: زن، نه کالا؛ بلکه فاطمه است. مرد، نه قلدری و سرمایه‌داری؛ بلکه علی است. زن در انقلاب، فرمانده لشکر فرهنگی می‌شود، مادر شهید می‌شود، دانشمند و مفسر می‌شود؛ نه به‌خاطر جنسیتش، بلکه به‌خاطر «راهی که در آن قدم گذاشته». امروز در غزه، دختران نوجوان، با چشم‌های خیس اما دل‌های استوار، روبه‌روی نسل‌کشان صهیونیست ایستاده‌اند. پسرانشان را شهید کردند؛ دخترانشان را اسیر کردند؛ اما ایمانشان را نتوانستند بگیرند. در روزگاری که آمریکا و اسرائیل، با حمایت تمام‌قد رسانه‌ای و تسلیحاتی، کودکان غزه را می‌کشند و دنیا ساکت است، ما باید از خود بپرسیم: چرا خدا در چنین زمانی، به ما امنیت داد؟ چرا به ما فرزند داد؟ چرا به ما توانِ کمک کردن داد؟ شاید قرار است ما، آن باشیم که دیگران منتظرش هستند. شاید قرار است صدای آن مادر غزّه‌ای باشیم که دخترش را زیر آوار دفن کرده. وقتی داشتن‌ها امتحان است، نداشتن‌ها هم نشانه است نعمت فقط آن نیست که چیزی را داری. گاهی نعمت این است که می‌فهمی چه چیزی را باید برایش بایستی. پس اگر خدا به تو دختر داد، تربیت فاطمی را بیاموز؛ اگر پسر داد، غیرت حسینی را. اگر هیچ نداد، حکمتش را بپذیر، ولی با او سخن بگو، چون او «یَهَب» است؛ یعنی اهل بخشش است. و اگر تو را در روزگاری آفرید که مردم غزه له می‌شوند و اسرائیل خوش می‌رقصد، بدان که بی‌دلیل نیست. تو باید فریاد بزنی، کمک کنی، بایستی، و وجدان جمعی را بیدار نگه داری. اگر ما ساکت بمانیم، آن‌ها فقط بچه‌های غزه را نمی‌کشند، بلکه انسانیت را، وجدان را، ایمان را، و آخر سر نوبت ما هم می‌رسد... به یاد داشته باش: فرزندان ما، ادامه راه ما هستند؛ اگر این راه سکوت باشد، آنان نیز خاموش خواهند شد... ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani
138 مشاهده