🚩 یا مُقَلّبَ الْقُلوبِ وَالْاَبصار، عَجّل لولیّكَ الْغَریبِ الْفَرَج آخرین سروده‌ی سال ۱۴۰۱ کُلّ ایران، یک صدا در لحظه‌ی تحویلِ سال گوید: " اَللّهُمّ عَجّل... " با زبانِ حال و قال بی گمان، صدها هزار آدم، جدا از یکدگر... یک زمان هستند با هم اینچنین در  اتصال پای خوان هفت‌سین، هفت‌آسمان مهمان شوند گر دعای بر فرج باشد به اهلش اشتغال سالمان را می کند بیمه، دعای بر فرج سالمان را می کند خالی ز اندوه و ملال دست در دستان هم، یک هَمّ واحد بر فرج تا بیاید از ره آن عالیجنابِ ذو الْجَلال بر دعای جمعی و بر اضطرارِ انتظار... لحظه‌ی تحویلِ سال نُوست بر مَردُم، مجال با تضرّع، با شکایت، از زمانه، با خلوص از خدا در یک زمان، داریم مُنجی را سؤال با قسم بر عمّه‌اش زینب، فرج‌خواهش شویم تا سرآید شام هِجر و سر رسد صبح وصال ای خدا! امسال را بِنْویس که: " سالِ ظهور " کُلّ ایران، یک صدا در لحظه‌ی تحویلِ سال یکشنبه ۲۸ اسفند ۱۴۰۱ 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar