مَبهوتْ³¹⁵
من‌فدای‌پنجره‌های‌حرمت‌بشم‌اباعبدالله🫀
برای “ نوکرا، سینه‌زنا، لطمه‌زنا، خادما، میون‌دارا، گریه‌کنا، جامونده‌ها، کربلارفته‌ها، اونایی که الان مشهدن، اونایی که الان مشهد نیستن، کسایی که یه شب از غمش آروم نگرفتن، همونایی که این دوماه همش یا هیئت بودن یا خودشون روضه گوش میکردن، دوماه از دنیا بی‌خبر بودن و فقط غرق ابی‌عبدالله‌ع بودن، کسایی که نتونستن برن هیئت ولی چراغ روضه‌رو توی اتاقشون روشن کردن، همونایی که از یه ماه قبل درگیر پیرهن مشکی و پاکستانی و پرچم و کتیبه‌ان، کسایی که کل سال منتظر بودن که نذری بدن، همه‌ی اونایی که توی مشایه قدم برداشتن و شبا زیر سقف آسمونِ کربلا خوابیدن، کسایی که همون شبا رفتن روضه که هیئتا خالی نباشه و باریدن، همونایی که الان غم عالم رو دلشونه چون محرم و صفر تموم شده و .. “ خسته نباشید ..