✅ گزارشی از نشست «جایگاه حکمت به مفهوم قرآنی در نقشه راه وصول به علوم انسانی اسلامی» 🔻 استاد محمدحسین ملک‌زاده، استاد دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم: 🔹 حکمت امری است که انسان حکیم را از اینکه به سمت امور قبیح برود باز می‌دارد. علاوه بر این، حکم کردن در حکمت نیز وجود دارد؛ در حقیقت حکم کردن نوعی قضاوت و داوری است و در حکمت نیز چنین امری صورت می‌گیرد، پس حکمت نوعی داوری و قضاوت درباره امور مختلف است. 🔹 در برخی منابع برای حکمت معانی مختلفی اعم از علم همراه با عمل، کلام موافق حق، دست یافتن به حقیقت به کمک علم و عقل، شناخت بهترین امور به‌وسیله بهترین دانش‌ها که مصداق این شناخت خداوند خواهد بود، کلام به دور از حشو، دانشی که انسان به کمک آن می‌تواند افعال و اعمال خودش را از روی تدبیر و اتقان به انجام برساند ذکر شده است. 🔹 به لحاظ ظهور عرفی، حکیم به انسان عاقل، رشید و ملتفت اطلاق می‌شود که براساس محاسبات عقلانی تصمیم می‌گیرد و اقدام می‌کند، در مقابل چنین انسانی، انسان مجنون، سفیه و غیرملتفت قرار می‌گیرد. 🔹 برخی حکمت را از اساس مرادف فلسفه می‌دانند و شخصی مانند ارسطو را حکیم معرفی می‌کنند، کما اینکه نویسندگانی به خصوص قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، حتی برای اشاره به مکاتب فلسفی جدید در مغرب زمین هم از عنوان حکمت استفاده می‌کردند. 📝 متن کامل: http://ihkn.ir/?p=30741 ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ #علوم_انسانی_و_اسلامی #گزارش_خبری #قم 🔳 با #مفتاح_اندیشه همراه باشید 🆔 @meftahandishe_com