باسمه تعالی حماسه حسینی(قسمت ۲۳) ...شان دیگر پیامبر که آن هم شان الهی است و خدا باید معین کند، این است: مردم در مسائل حقوقی با یکدیگر اختلاف پیدا می کنند، یا در مسائل جزایی و جنایی میان مردم مشاجره واقع می شود و کار به داوری می کشد. باید علاوه بر قانون، افرادی باشند که در میان مردم داوری کنند، یعنی خصومات را قطع و فصل کنند. این شان را می گویند: "قضاء" که ما معمولاً می گوییم: "قضاوت". شان قضاء یعنی قاضی بودن یکی از مقدس‌ترین شئون است. از نظر اسلام قاضی باید فقیه و مجتهد و نیز عادل مسلّم العداله باشد. یکی از حرام‌ترین کارها این است که انسان شغل قضاء را داشته باشد در حالی که صلاحیت شرعی ندارد. پیغمبر یا امام فرمود: قضاء مقامی است که در آن نمی‌نشیند مگر وصی (یعنی امام) یا کسی که امام او را معین کرده است. این هم از شئون پیغمبر است. پیامبر تنها پیام رسان خدا نبود، بلکه کسی بود که خدا به او حق داده بود که در اختلافات و مشاجرات بر اساس اصول قضایی میان مردم قضاوت کند. شأن سوم پیغمبر، رهبری امت است. پیغمبر در همان حال که پیغمبر است، امام هم هست. امام پیغمبر نیست ولی پیغمبر امام هست. بسیاری خیال می‌کنند که پیغمبری همیشه از امامت جداست. امامت یعنی رهبری. و امام یعنی رهبر. پیامبران وقتی که درجه‌شان خیلی بالا می‌رود، هم پیغمبرند و هم امام. در زمان پیغمبر علی هم بود؛ چه کسی امت را رهبری و امامت می‌کرد؟ خود پیغمبر اکرم(ص). خدای متعال به امام و رهبر از آن جهت که امام و رهبر است اختیاراتی داده است. بلاتشبیه (البته در تشبیه مناقشه نیست) همانطور که در بعضی کشورها رئیس جمهور از کنگره اختیاراتی می‌گیرد. خدا برای رهبری امت، به رهبر امت یک سلسله اختیارات داده است. (زیرا قانون را در شرایط مختلف اجرا و پیاده کردن، کار هر کس نیست). دیگر پیغمبر اگر می‌خواهد کسی را انتخاب کند، مثلاً بعد از فتح مکه برای آنجا حاکم معین کند و یا برای فلان لشکر امیر تعیین کند، لازم نیست که جبرئیل بگوید یا رسول الله شما فلان شخص را انتخاب کن. این دیگر در اختیار خود پیغمبر است که به حکم اختیارات زیادی که رهبر دارد این کار را انجام می‌دهد و البته نباید از کادر قانون خارج شود... ادامه دارد.... #کتاب_بخوانیم 📚 @mesbah_313_ir