باسمه تعالی حماسه حسینی (قسمت ۲۶) مرز امر به معروف و نهی از منکر در باب امر به معروف و نهی از منکر، این مساله مطرح است که مرز این کار کجاست؟ بنده و شما که باید امر به معروف و نهی از منکر کنیم تا کجا باید جلو برویم؟ یک وقت است که امر به معروف و نهی از منکر می کنیم و هیچ گونه آسیب و خطری متوجه ما نیست، اگر نکنیم فقط تنبلی کرده ایم؛ حقیقت را می گوییم بدون اینکه اگر بگوئیم خطری متوجه ما شود، نهی از منکر می کنیم بدون اینکه خطری متوجه مال، آبرو و جان ما شود، تا اینجا را همه قبول می کنند، اما اگر به اینجا رسید که اگر بنا شد من امر به معروف و نهی از منکر بکنم ضرری به مال من می رسد، بکنم یا نکنم؟ اگر امر به معروف و نهی از منکر کنم ضرری به حیثیت و آبروی من می رسد، به من فحش می دهند، مرا کتک می زنند، آبرویم را می برند، به من تهمتها می زنند، بکنم یا نه؟ اگر امر به معروف و نهی از منکر کنم جانم در خطر قرار می گیرد، کشته می شوم، بکنم یا نکنم؟ اگر امر به معروف و نهی از منکر کنم علاوه بر خودم جان عزیزانم در خطر است، خاندانم همه به اسارت می رود، بکنم یا نکنم؟ اینجا ممکن است کسی بگوید بعضی از علمای اسلام گفته اند مرز امر به معروف و نهی از منکر آنجاست که خطری در کار نباشد، ضرری در کار نباشد، به آبرو و جانت و حتی به مالت صدمه ای وارد نیاید، به بدنت صدمه ای وارد نشود، در واقع ارزش امر به معروف و نهی از منکر را پایین آورده اند، گفته اند امر به معروف و نهی از منکر باید کرد اما نه تا آنجا که آبروی تو هم در خطر باشد؛ یعنی اگر پای آبرو و پای امر به معروف و نهی از منکر در میان بود، امر به معروف و نهی از منکر را رها کن، به آبرویت بچسب! البته من قبول دارم که آبرو در اسلام محترم است، بدون شک آبرو و بدن مومن احترام دارد. شما حق ندارید بدون موجب یک زخم کوچک در بدنتان ایجاد کنید، حق ندارید بدون موجب بر بدن خودتان دیه ای وارد کنید، تا چه رسد به اینکه کاری کنید که جانتان به خطر بیفتد. در اینکه انسان نباید بدون جهت جان خود را به خطر بیندازد شکی نیست.... ادامه دارد... #کتاب_بخوانیم 📚 @mesbah_313_ir