🕋
#معارف_قرآن |
«هر انسان عاقلی میشکند»
آیه:
«
یوْمَئِذٍ یتَّبِعُونَ الدَّاعِی لاَ عِوَجَ لَهُ وَخَشَعَتِ الأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَانِ فَلاَ تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْسًا»(طه،۱۰۸)
ترجمه:
در آن روز همه مردم تابع حقی هستند که هیچ کژی در آن نیست و تمام صداها از خشیت خدا چندان خاشع است که جز صدای آهسته و پچپچ، صدایی به گوش نمیرسد.
✅️ نکته:
🔸️اگر انسان بتواند در حد و اندازه خودش عظمت
#خداوند را در آثار و نمودهای ظاهری درک کند و فقر و ناچیزی خود را نیز بفهمد، حالتی از فروشکستگی در او پدید می آید که در تمام وجودش رسوخ می کند و نمایان می شود.
🔸️در این صورت، رنگ و رخسار، زبان و بیان، دیدگان، قدرت دیداری و شنیداری، راه رفتن و نشست و برخاست، همه و همه تحت الشعاع این درک قرار خواهند گرفت.
🔸️مفهوم عظمت الهی برای بسیاری از
#انسان ها روشن نیست و ذهن آن ها توان درک آن را ندارد. ازاین رو، برای آماده شدن ذهن جهت درک این مفهوم، می توان از تأمل در عظمت آفرینش بهره گرفت.
🔸️عظمت کهکشان ها به قدری است که گاهی فواصل آن ها میلیاردها سال نوری تخمین زده شده است. در چنین فضای بی کرانی، چیزی به نام کره زمین وجود دارد که در برابر آن ها حتی به اندازه یک حلقه انگشتر یا یک گردو نیز به حساب نمی آید.
🔸️حال تصور کنید که روی همین گردوی کوچک و ناچیز، شش میلیارد انسان با همه امکانات زندگی می کنند. در گوشه ای کوچک از این گردو، کشوری است و در گوشه ای از آن، شهری و در نقطه ای از آن، ما در حال زیستن هستیم.
🔸️خداوند، خالق مجموعه ای از جهان هستی است که این عالم پهناور و عظیم، تنها گوشه کوچکی از آن به حساب می آید. حال در برابر خدایی که همه این جهان را با یک اراده آفریده و می تواند با یک اراده آن را نابود کند، عظمت این عالم چیست؟ من چه هستم؟
🔸️چگونه انسانی با این میزان از حقارت، به خود جرأت می دهد که به خدا بگوید: تو یکی، من هم یکی! تو گفتی، اما من انجام نمی دهم!
🔸️این نهایت جهالت، حماقت و بی شرمی است. انسانی که همه داشته هایش، زبانش، چشمش، گوشش، نفسی که می کشد، فکری که می کند، خواسته ای که دارد، لذتی که می برد، گذشته اش، آینده اش، همه و همه از اوست.
🔸️تصور و توجه به این امور، هر انسان عاقلی را فرو می شکند و حالتی از
#خشوع قلبی در او پدید می آورد. در این حالت، به فرموده قرآن، چشمانش فروهشته می شود، تُن صدایش می شکند و هیچ توجهی به خود نخواهد داشت.
📚برگرفته از کتاب صهبای حضور، صفحه ۱۷۲-۱۷۴
#به_سوی_بهار
🌙
@mesbahyazdi_ir