🔰 نقد و نظر ✅ دلالت آیۀ «تکریم بنی آدم» بر حرمت اهانت بر مقدسات ادیان - بخش اول 🔸یکی از ادله‌ای که ممکن است برای اثبات حرمت اهانت به مقدسات ادیان دیگر بدان تمسک کرد، آیۀ شریفۀ تکریم بنی آدم است: 🔆 «وَ لَقَدْ کرَّمْنا بَنِی آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى کثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضِیلاً». ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و در خشکى و دریا، سیرشان دادیم و از چیزهاى پاکیزه روزى‏شان کردیم و بر بسیارى از آفریده‏هاى خویش، آنان را برترى کامل دادیم. ✳️می‌توان سه دیدگاه را در مسأله مطرح نمود: 1️⃣دیدگاه کسانی که به کرامت ذاتی باور دارند، و تمام موضوع آن را انسانیت می‌‌دانند. در این دیدگاه، همۀ حقوق انسان‌ها مبتنی بر کرامت است و چون همه در انسان بودن مشترکند؛ لذا از حقوق مساوی برخوردارند. 2️⃣دیدگاهی که انسانیت بالفعل را بنیاد کرامت انسان می‌داند، یعنی باورهای دینی و ایمان، نقش به سزایی در شمول این کرامت نسبت به انسان‌ها دارد. انسان از آن جهت که با شأن خلیفة‌اللهی به منزلت کرامت رسیده است، کسانی که این شأن را نادیده می‌انگارند وآن را نابود می‌کنند، در حقیقت خود را از کرامت وپیامدهای آن محروم می‌سازند. لذا انسان منهای ایمان، انسان منهای کرامت شناخته می‌‌شود. 3️⃣در برابر این دو دیدگاه، دیدگاه سومی ارائه شده است که با قبول کرامت ذاتی انسان، آثار حقوقی این کرامت را محدود دانسته، وتفاوت‌های حقوقی انسان‌ها را در فضایی فراتر از کرامت ذاتی، قابل توجیه می‌داند. ✳️ متن کامل بخش اول مقاله را اینجا بخوانید: https://b2n.ir/q55008 #نقد_و_نظر #فقه — 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi