■●من می دانم آنچه را که شما نمی دانید ای فرشتگان ملکوتی، گمان مبرید که هدف خلقت عالم هستی عبارت است از تسبیح و تقدیس در اشکال معین که شما انجام می دهید. من چه نیازی به این عبادت و ذکر و سجده دارم که آن ها را هدف آفرینش هستی قرار بدهم. عظمت ها و امتیازات بی نهایتی در سطوح و انواع موجودات بروز خواهد کرد که شما نمیدانید. ■●تصور اینکه همه اجزاء عالم هستی با ابراز امتیازات و عظمت‌ها در جریان خویش مشغول تقدیس هستند، برای شما دشوار است. و تصور اینکه حرکت کمالی این موجودات ذکر و تسبیح نامیده می شود، از فهم شما بالاتر است. به همین ترتیب عظمت علم و معرفت و تکامل از روی اختیار، والاتر از افق دریافت‌های شما می باشد. ■●استاد #علامه_جعفری، تفسیر نهج البلاغه، جلد ٢●■