🏴شرحی بر صلوات عرشی جناب ابن عربی بر حضرت امام جعفر بن محمد الصادق علیهما‌السلام 🏴 ■صَلَواتُ اللهِ و ملائِکتِه و حَمَلةِ عَرشِهِ و جَمیعِ خَلقِه مِنْ أرضِهِ و سَمائِهِ علی اُستادِ العالَمِ و سَنَدِ الوجودِ ، مُرتَقی المَعارِجِ و مُنتَهَی الصُّعُودِ ، البَحرِ المَوّاجِ الأزَلی ، و السِّراجِ الوَهّاجِ الأبَدی ، ناقِدِ خَزائِنِ المعارفِ و العلومِ ، مَحتدِ العقولِ و نهایة الفُهُومِ ، عالِمِ الأسماء ، دلیلِ طُرُق السَّماءِ ، الکَونِ الجامِعِ الحقیقی ، و العُروةِ الوُثقی الوَثیقی ، بَرزَخِ البرازخ و جامِعِ الأضداد ، نورِ اللهِ بِالهِدایة و الإرشاد ، المُستَمِعِ القرآنِ مِن قائِلِهِ ، الکاشِفِ لأسرارِهِ و مَسائِلِهِ ، مَطلَع شَمسِ الأبَدِ ، جَعفر بن محمَّد ، علیه صلوات الله المَلِکِ الأحَد ■امام به جهت مظهریت اسم «الرب» و اسم «المدبر» استاد عالم است، استاد کسی را گویند که شاگرد می‌پروراند و امر تعلیم او را تدبیر می‌کند، عالم امکانی هر لحظه در پروریدن و تدبیر است و حقیقتی ماورای عالم، این ربوبیت و تدبیر را بر عهده دارد. عالم شرح ربوبیت مربی و استاد خود است. امام به حیثیت باطنی و مقام نورانیت اش در رتبه‌ی استادی عالم قرار دارد یعنی عالِم استاد عالَم است. اگر آگاهی و علم را از عالَم حذف کنیم عالم نه مردار بلکه هیچ خواهد بود لذا علم طارد عدم است و به هستی زینت تعین می‌دهد و دم به دم این تعینات را می‌پروراند. ■به حیث ظاهری هم در بین ائمه طاهرین علیهم السلام بیشترین شاگرد متعلق به این امام همام بود که بیش از چهارهزار نفر در محضر او خوشه چینی می‌کردند و در زمان امام صادق علیه السلام پایه های استوار علمی تشیع پی ریزی شد و معارف بلند اهل‌بیت علیهم السلام آشکار گردید از این‌رو ایشان مشهور به رئیس مذهب گردید بطوری که مذهب شیعه به مذهب جعفری معروف شد. ■سَنَدِ الوجودِ؛ وجود مستند به موجود است یعنی اگر موجود نباشد وجود به منصه ظهور در نمی‌آید و اشرف موجودات انسان کامل است که مسمی به موجود مطلق بوده و به تعبیر شیوای شیخ محمود شبستری جهانی از وجودات مقید در این موجود مطلق مستغرق اند. شناخت وجود مطلق بدون شناخت موجود مطلق محال است لذا در شناخت توحید هماره شناخت موحد مطرح می‌گردد. توحید به موحد استناد داده می‌شود وگرنه در ابهام مطلق خواهد ماند و امر مبهم نمی‌تواند مورد پرستش و شناخت قرار گیرد. ■سند از اسماء الله است و خدا سند هر کسی است که سند ندارد؛ يا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ؛ هر موجودی استناد به اسم جامع الله دارد و در تمام مراتب وجودی متعلق به اوست لذا قرآن هر موجود از موجودات ارضی و سمائی را عبد معرفی می‌کند: إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَٰنِ عَبْدًا (مریم/۹۳)؛ پس هم موجودات عینی از باب ایجاد مستند به الله هستند و هم وجود مطلق از باب ظهور! اگر اسماءالله نبودند وجود از بساطت خود هرگز خارج نمی‌شد به همین دلیل امام که مظهر اتمّ الله است در فقرات بعدی صلوات به برزخ البرازخ معرفی شده است... #ح_م