#خیر_کثیر ▪️انسان کامل مبارک ترین حقیقت عالم وجود است لذا حق متعال خطاب به پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ» (کوثر/۱) ای پیغمبر! ﻣﺎ ﺑﻪ شما کوثر عطا کردیم. کوثر همان ﺧﻴﺮ کثیر است. ما به شما برکت دادیم و شما به معنی الأتم مبارک شدی. اعطای کوثر به این معنی است که ما همه‌ی اسماء خود و همه‌ی خوبی‌های خودمان را در سینه‌ی پیغمبر قرار دادیم. این «الْكَوْثَرَ» همان «إِنَّا»ی در ابتدای آیه است و این دو، دو چیز جدا از هم نیستند. حق متعال می‌فرماید «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ» (احزاب/۷۲)، این امانتِ عرضه شده همان «إِنَّا» است؛ این امانت آنقدر عظیم است که آسمان‌ها و زمین از حمل آن شانه خالی کردند؛ در واقع حق متعال خود و تمام اسماء خود را عرضه کرد. آن عرضه و امانت و «إِنَّا» همگی یک حقیقت هستند. حق متعال به پیغمبر خیر کثیر اعنی تمام نعم کمالیه و جمالیه و جلالیه خود را عطا فرمود. ای پیغمبر! حال که همه چیز را در وجود تو قرار دادیم، «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ»، باید همه‌ی اینها را به سمت من برگردانی. «الصَّلاةُ مِعرَاجُ المُؤمِن» (کشف الاسرار، ج ۲، ص ۶۷۶)، «فَصَلِّ» یعنی برگرد و توجه به حق متعال داشته باش. در سوره‌ی هود خطاب به حضرت ختمی مرتبت می‌فرماید «فَاستَقِم کَما اُمِرتَ وَ مَن تابَ مَعَکَ» (هود/۱۱۲). پیغمبر صلی الله علیه و آله درباره‌ی این آیه چنین می‌فرماید که «شَیَّبَتنی سورَةُ هودٍ لِمَکانِ هذِهِ الآیَةِ» (علم الیقین، ج ۲، ص ۹۷۱). این سوره‌ی هود مرا پیر کرد، در واقع این «وَ مَن تابَ مَعَکَ» مرا پیر کرد؛ خود جناب پیغمبر که استقامت دارد. در این آیه می‌بینیم که حق سبحانه خطاب به حضرت می‌فرماید نه تنها همانطور که به تو امر شده است استقامت کن بلکه همه‌ی آنانی که با تو هستند را نیز با خود برگردان. تو انسان کامل هستی و امام جامع مأمومین خود است لذا تو باید همه‌ی مأمومین خود اعنی همه‌ی ظهورات عالم را که کوثر هستند، همانگونه که «بِكُمْ فَتَحَ اللهُ»، همانطور که همه را از تو ظهور داده و در سینه‌ی تو قرار دادم، باید همه‌ی اینها را به سمت خدا برگردانی. و چگونه باید آنها را به سمت خدا بازگردانی؟ «وَانْحَرْ»... عامه، این «وَانْحَرْ» را نحر کردن شتر معنی کرده‌اند که شتری قربانی کن اما جناب امین الاسلام طبرسی در مجمع البیان ذیل این آیه‌ی مبارکه حدیثی از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل می‌کند که نزد شیعه، «وَانْحَرْ» به معنی قربانی کردن شتر نیست. از پیغمبر صلی الله علیه و آله پرسیده شد که آیا این «وَانْحَرْ» به معنای قربانی کردن شتر است؟ آن حضرت از ناحیه‌ی جبرئیل فرمود که خیر، به این معناست که دستانت را در نماز در مواضع تکبیر تا محاذی گوش خود بالا بیاور و الله اکبر بگو یعنی تسلیم محض خدا شو... به همین خاطر در روایت داریم که زینت نماز همین الله اکبر گفتن و بالا آوردن دستان تا محاذی گوش است. «وَانْحَرْ» به این معناست که بایستی با تواضع به معنی واقعی کلمه به سمت خدا برگردی. ▪️همه باید خاضعانه به سمت خدا برگردند. «إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ» (کوثر/۳). آن کسی که در دایره‌ی تسلیم تو نیست ابتر است. «كُلُّ أمرٍ ذي بالٍ لَم يُذكَر «بِسمِ الله» فيهِ فَهُوَ أبتَرُ» (التفسير المنسوب إلى الإمام العسكري عليه السلام: ۲۵ /۷ ). کسی که داخل در ولایت تو نیست ابتر است. اینجا که بحث فرزند و اینها مطرح نیست. ای بسا کسی هزار فرزند داشته باشد و ابتر باشد. در جاهلیت چنین بود که می‌گفتند چون پیغمبر پسر ندارد ابتر است. اینگونه نیست بلکه «إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ»... در روایت است که پیغمبر صلی الله علیه و آله حضرت خدیجه سلام الله علیها را «ولود» خطاب می‌فرمود. ولود به معنای زنی است که اولاد بسیار می‌زاید حال آنکه ایشان تنها یک دختر به دنیا آورده است. سرّ این خطاب در اینجاست که حضرت فاطمه‌ی زهرا همه است چون کوثر است و هر مولودی فیض ولادت را از او گرفته است و چون این فیض فاطمی نباشد هیچ ولادتی صورت نمی پذیرد. ▪️کسی که داخل در این بسم الله الرحمن الرحیم اعنی ولایت اهل‌بیت علیهم السلام نباشد ابتر است. همه‌ی نظام هستی به قیادت حضرت بقیةالله الاعظم ارواحنا فداه به سمت حق متعال در صیرورتند... #ح_م